Η ‘Παναγία’,
η οποία συχνά αναφέρεται με το πραγματικό της όνομα Μαρία (Αραμαϊκά, Εβραϊκά: מרים, Μαριάμ)
αλλά και ως Παρθένος Μαρία και Θεοτόκος, καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη ήταν η μητέρα του Ιησού Χριστού. Οι Μουσουλμάνοι αναφέρονται στο πρόσωπό της επίσης αποκαλώντας την Παρθένο Μαρία
αλλά και χρησιμοποιώντας τον προσδιορισμό Σαϊντά που σημαίνει Κυρία.
Η ‘Παναγία’ κατέχει ιδιαίτερη θέση στην χριστιανική διδασκαλία και πίστη, ενώ αποτελεί σεβάσμιο πρόσωπο και στο Ισλάμ.
Οι αναφορές στο
πρόσωπο της ‘Παναγίας’ από την Καινή Διαθήκη ξεκινούν με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την εμφάνιση στη Μαρία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και την μεταφορά της χαρμόσυνης είδησης ότι είναι η
εκλεκτή για να φέρει στον κόσμο τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό. Οι αναφορές
συνεχίζονται καθ' όλη τη διάρκεια της περιγραφής της ζωής του Χριστού, από την
Γέννηση μέχρι τη Σταύρωσή Του. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, η ‘Παναγία’
γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν κόρη του κτηνοτρόφου Ιωακείμ και της Άννας, που καταγόταν από το
βασιλικό γένος του Δαυίδ. Η Άννα ήταν στείρα, όμως λύνεται η στειρότητα της και
γεννάται η ‘Παναγία’. Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψης στις 9
Δεκεμβρίου.
Προσωνύμια - επικλήσεις
Στον Ελληνικό
λαό η επίκληση της ‘Παναγίας’ είναι η περισσότερο καθιερωμένη για τη Θεοτόκο
Μαρία ή Αγία Μαρία, για τους Δυτικούς, που τις περισσότερες φορές ακολουθείται
από προσωνύμιο π.χ. η κεχαριτωμένη, Βασίλισσα του κόσμου, ή Παντάνασσα, κ.ά. Τα
προσωνύμια αυτά προέρχονται από διάφορους λόγους και αιτίες π.χ. τρόπου
αγιογραφίας, ή παράστασης, (Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Θρηνούσα κ.λπ.), ή υπό
τη θεολογική ιδιότητα (Ελεούσα, Κυρά, Μεγαλόχαρη, κ.λπ), ή από την παλαιότητα
του εικονίσματός της (Μαυριώτισσα, Γερόντισσα, κ.λπ.), ή από τον τρόπο εύρεσης
της εικόνας της (Θεοσκέπαστης, Σπηλαιώτισσας, Πλατανιώτισσας, Πορταΐτισσας,
Μυρτιδιώτισσας, Φανερωμένης, Φιδού κ.ά.), καθώς επίσης και από τον τόπο
προέλευσης της εικόνας π.χ. Αθηνιώτισσα, Αργοκοιλιώτισσα (Νάξου), Βατοπεδινή,
Πολίτισσα,Ψαριανή κ.ά., ή ακόμη και από ιδιάζοντα γνωρίσματά της π.χ.
Λογγοβάρδα, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα κ.λπ. Επίσης προσωνύμια απαντώνται και από
τον κτήτορα του αφιερωμένου ναού (π.χ. Καλλιγού, Λυκοδήμου κ.λπ.). Τέλος
απαντώνται προσωνύμια που δίνονται ανάλογα της εποχής και των εργασιών που
συμπίπτει η εορτή της π.χ. Φλεβαριανή, Μεσοσπορίτισσα, Ακαθή (=εκ του Ακάθιστου
ύμνου) κ.λπ. Πολλές δε Μονές, χωριά, χερσόνησοι και νησίδες των χριστιανικών
χωρών φέρουν το αυτό όνομα.
Εορτολόγιο
Όλες οι εορτές προς τιμή της ‘Παναγίας’
χαρακτηρίζονται «Θεομητορικές εορτές». Κυριότερη θέση κατέχει η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου που κατέχει ιδιαίτερη θέση στο λαϊκό καλαντάρι με νηστεία και τις «παρακλήσεις» που προηγούνται, όπου σε πολλά
νησιά στολίζουν και τον επιτάφιό της. Σημαντική ακόμη εορτή είναι
και τα Εισόδια της ‘Θεοτόκου’ στις 21 Νοεμβρίου που λέγεται και «ημέρα της Παναγίας της
Αρχισπορίτισσας» ή «Παναγίας της Μεσοσπορίτισσας» ή και της «Ξεσπορίτισσας"»
ταυτιζόμενη με τις γεωργικές εργασίες, ή ακόμα και «Πολυσπορίτισσας»
επειδή την ημέρα αυτή συνηθίζεται στα νησιά να βράζουν πολυσπόρια, τη λεγόμενη
«μαεργιά». Επίσης ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου, που συνδυάστηκε με τον Ευαγγελισμό της Ελληνικής εθνικής παλιγγενεσίας
και που καθιερώθηκε πρώτη εθνική γιορτή από τον Βασιλέα Όθωνα. Ακόμη, στις 8
Σεπτεμβρίου γιορτάζεται το Γενέθλιον της ‘Θεοτόκου’. Τέλος ιδιαίτερη θέση
κατέχουν οι λεγόμενοι «χαιρετισμοί» προς την ‘Παναγία’ που προηγούνται της γιορτής του
«Θείου Πάθους».
Σημειώνεται
επίσης και μια ιδιαίτερη τελετουργία που συνηθίζεται στις Ιερές Μονές, η Ύψωση της ‘Παναγίας’.
Υμνολογία
Γενικά οι ύμνοι
που αναφέρονται στη ‘Θεοτόκο’ ονομάζονται Θεοτόκια που ψάλλονται είτε μεμονωμένα είτε σε ιδιαίτερες ακολουθίες στην Ορθόδοξη
Εκκλησίας στις Θεομητορικές εορτές. Κυρίαρχη θέση απ΄ όλους τους ύμνους που γράφτηκαν
για να τιμήσουν τη ‘Θεοτόκο’ είναι ο Ακάθιστος Ύμνος που ψάλλεται στους ναούς την περίοδο της Σαρακοστής, ο οποίος και αναφέρεται στην ενσάρκωση του Ιησού Χριστού, τονίζοντας την
απαρχή της σωτηρίας των ανθρώπων από του Ευαγγελισμού της ‘Θεοτόκου’.
Άλλοι επίσης σημαντικοί ύμνοι είναι οι περιλαμβανόμενοι στον Μικρό και Μεγάλο
Παρακλητικό Κανόνα, τα τροπάρια των οποίων τονίζουν ιδιαίτερα τον χαρακτήρα της
μεσίτριας μεταξύ Θεού και ανθρώπων (ΒΙΒΛΙΚΑ & ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ, ΓΙΑΤΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ
ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΣΙΤΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΟΥ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΗΣΟΥΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ!!! (Α΄ΤΙΜΟΘΕΟΥ 2:5) και
ταυτόχρονα την ευλάβεια των Χριστιανών, που ψάλλονται στις 14 πρώτες ημέρες του
Αυγούστου, που προηγούνται της εορτής της Κοίμησης της ‘Θεοτόκου’.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΪΚΗ - ΒΙΒΛΙΚΗ ΘΕΣΗ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ Η ‘ΠΑΝΑΓΙΑ’ ΣΤΗ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
Από τα Λόγια
του Θεού που ο Αρχάγγελος Γαβριήλ της είπε: «Χαίρε Χαριτωμένη, ο Κύριος μαζί
σου. Ευλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες.» (Λουκάς 1:28) καταλαβαίνουμε και πιστεύουμε πως ο
Κύριος ο Θεός, ο Δημιουργός της την έβλεπε! Την έβλεπε σαν μία γυναίκα με Χάρη,
την πιο ευλογημένη από όλες τις άλλες γυναίκες, γι’ αυτόν και την διάλεξε για
να κυοφορήσει, για να γεννήσει και για να μεγαλώσει τον Υιό Του και Σωτήρα μας
Ιησού Χριστό ως Άνθρωπο!
Αυτό
ήταν το μήνυμα του Υψίστου σ’ αυτήν: «Μη φοβάσαι, Μαριάμ, γιατί βρήκες χάρη
μπροστά στο Θεό. 31 Και ιδού, θα συλλάβεις στην κοιλιά και θα
γεννήσεις γιο και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού. 32 Αυτός θα είναι μεγάλος και θα κληθεί Υιός του Υψίστου και θα του δώσει ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, 33 και θα βασιλέψει πάνω στον οίκο Ιακώβ στους
αιώνες και δε θα υπάρχει τέλος στη βασιλεία του».
34 Είπε τότε η Μαριάμ
προς τον άγγελο: «Πώς θα γίνει αυτό, αφού δε γνωρίζω άντρα;» 35 Και αποκρίθηκε ο άγγελος και της είπε: «Πνεύμα
Άγιο θα έρθει πάνω σου και δύναμη Υψίστου θα σε επισκιάσει· γι’
αυτό και το άγιο που θα γεννηθεί θα κληθεί Υιός Θεού. 36 Και ιδού, η Ελισάβετ
η συγγενής σου έχει συλλάβει και αυτή γιο στα γηρατειά της, και αυτός είναι ο έκτος μήνας της
εγκυμοσύνης αυτής που την
αποκαλούν στείρα. 37 Γιατί δε θα είναι αδύνατος κανένας λόγος που προέρχεται από το Θεό». (Λουκάς 1:31-37)
Η ίδια ήταν
πολύ ταπεινός άνθρωπος, κάτι που φαίνεται από την απάντησή της στον αρχάγγελο
Γαβριήλ: «Ιδού, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το Λόγο Σου.» (Λουκάς
1:38)
46 Και είπε η Μαριάμ:
47 «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον ΚΥΡΙΟ,
και αγαλλίασε το πνεύμα μου στο Θεό
το σωτήρα μου
Γιατί ιδού, από τώρα θα με μακαρίζουν
όλες οι γενιές,
49 επειδή μου έκανε μεγάλα πράγματα ο Δυνατός.
Και άγιο είναι το
όνομά Του,
50 και το έλεός του διαρκεί σε γενεές και γενεές
σ’ εκείνους που Τον φοβούνται.
51 Έκανε έργα κραταιά με το βραχίονά Του:
Διασκόρπισε όσους ήταν περήφανοι
52 Καθαίρεσε δυνάστες από θρόνους
και ύψωσε ταπεινούς,
53 πεινασμένους γέμισε με αγαθά
και πλούσιους εξαπέστειλε κενούς.
54 Βοήθησε τον Ισραήλ το δούλο
του,
δείχνοντας πως θυμήθηκε το έλεος,
55 καθώς μίλησε προς τους πατέρες μας,
στον Αβραάμ και στο σπέρμα του στον αιώνα». (Λουκάς 1:46-55)
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Τριαδικός Θεός μας:
Ο ουράνιος Θεός και Πατέρας μας – ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και το Άγιο
Πνεύμα - ΛΥΠΑΤΑΙ, όταν οι "Χριστιανοί" αποκαλούν την Μαρία, την
ταπεινή δούλη του Κυρίου, «ΠΑΝΑΓΙΑ» ενώ ο Παντοκράτορας Θεός αποκαλείται
ΑΓΙΟΣ!
Όταν λατρεύεται και προσκυνείται σαν Θεός η Μαριάμ, το ίδιο με τον σωτήρα μας
ΧΡΙΣΤΟ, ο Κύριος της Δόξας ΛΥΠΑΤΑΙ, το Άγιο Πνεύμα σβήνεται και ο Χριστός
Ιησούς δεν δοξάζεται!
Γιατί, αντί οι χαμένοι και αμαρτωλοί
άνθρωποι να τρέξουν για βοήθεια και σωτηρία στον ΧΡΙΣΤΟ, τρέχουν λανθασμένα
στην Μαριάμ. Γιατί λανθασμένα θα ρωτήσεις; Άκουσε και μάθε την απάντηση όπως
μας την δίνει ο απόστολος Παύλος:
«3 Αυτό είναι καλό και αποδεκτό μπροστά στο σωτήρα
μας Θεό, 4 ο οποίος θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έρθουν σε
επίγνωση της αλήθειας. 5 Γιατί ένας Θεός υπάρχει,
ΕΝΑΣ και ΜΕΣΙΤΗΣ μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο Άνθρωπος ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΗΣΟΥΣ, 6 ο οποίος έδωσε τον εαυτό του αντίλυτρο για όλους, τη
μαρτυρία που δόθηκε στους
δικούς Του καθορισμένους καιρούς.» (Α' Τιμόθεου 2:3-6)
Λυπάμαι για την πλάνη αυτή, που βρίσκονται
οι αγαπητοί μας συνάνθρωποι, και προσεύχομαι στον Κύριο μας ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, για
τη σωτηρία της ψυχής Τους, με τη χάρη και το έλεος Του.
«Εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό σταυρωμένο, αφενός στους Ιουδαίους
είναι σκάνδαλο, αφετέρου στα έθνη μωρία. 24 Σ’ αυτούς όμως τους κλητούς, Ιουδαίους και
Έλληνες, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία. 25 Γιατί το μωρό του Θεού είναι σοφότερο των ανθρώπων
και το ασθενές του Θεού είναι ισχυρότερο των ανθρώπων.» (Α΄Κορινθίους 1:23-25)
Άραγε εσύ άνθρωπε του Θεού τι
κηρύττεις; Κηρύττεις Χριστό σταυρωμένο για τις αμαρτίες μας, και αναστημένο για
την απολύτρωση μας; Ή κηρύττεις αλλά ονόματα και δίνεις αλλού την δόξα ; Μήπως
οδηγείς τον λαό του Θεού σε λάθος δρόμο μακριά από τον Σωτήρα και Κύριο Ιησού Χριστό;
«Γιατί ο Λόγος του Σταυρού στους
απολλυμένους (δηλαδή σε αυτούς που χάνονται) είναι μωρία - ανοησία, σ’ μάς τους
σωζόμενους είναι δύναμη Θεού». (Α΄
Κορινθίους 1:18)
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ,
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΤΙΜΑΜΕ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ
ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΟΝΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ή ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ..... ΚΑΙ
ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΑΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ
ΛΕΕΙ, ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ Η ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΛΕΕΙ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ:
«Και
επειδή στερήθηκαν το κρασί,
λέει η μητέρα του Ιησού προς αυτόν: «Κρασί δεν έχουν». 4 Και
ο Ιησούς λέει σ’ αυτήν: «Τι κοινό έχουμε Εγώ
κι εσύ γυναίκα; Ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα μου». 5 Η
μητέρα Του λέει στους διακόνους:
‘Ό,τι σας λέει κάντε’.» (Ιωάννης 2:5)
ΝΑ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ,
ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ:
«Μετανοήσατε γιατί πλησίασε ή
βασιλεία των ουρανών. Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο» (Ματθαίος
4:17, Μάρκος 1:15)
Γιατί έρχεται ο Χριστός να παραλάβει την άγια Νύμφη Του
– την Εκκλησία Του! Έρχεται να ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ και να παραλάβει αυτούς που Τον πίστεψαν
και Τον ακολούθησαν κρατώντας το όνομα Του υψωμένο πάνω από όλα τα άλλα
ονόματα, που έζησαν με Πίστη και Υπακοή σε Αυτόν και στον Λόγο Του !
