Πως, γιατί, αυτή η εορτή του Ιουδαϊσμού είναι και η καρδιά της Χριστιανικής
πίστης;
Για τους Εβραίους αυτή η Εορτή είναι πολύ σημαντική για διάφορους θρησκευτικούς και αξιοσημείωτους ιστορικούς λόγους. Όμως το θέμα είναι ότι η πρόθεση του Θεού μέσω αυτής της Εορτής ήταν και είναι να διδάξει την ανθρωπότητα ότι χωρίς να γίνει εξιλασμός μέσα από αίμα που χύνεται σαν θυσία περί αμαρτίας, δεν μπορεί να υπάρξει άφεση αμαρτιών. Αυτή η Εορτή είναι από τις πλέον σημαντικές Ιουδαϊκές ρίζες από τις οποίες γεννήθηκε ο Χριστιανισμός. Αυτό οφείλεται στο ότι ολόκληρη η θεολογία της άφεσης των αμαρτιών μέσω της εξιλαστήριας θυσίας του Χριστού επάνω στο σταυρό στέκεται επάνω στην πνευματική αρχή ότι έχυσε το δικό Του Αίμα για να μπορεί ο Θεός να συγχωρήσει την αμαρτία κάθε ανθρώπου που μετανοεί και στρέφεται στον Χριστό για να λάβει άφεση αμαρτιών. Η Εορτή «Γιομ Κιπούρ» πιστεύω ότι αφορά το Αίμα του Ιησού Χριστού που προσφέρει εξιλασμό προς άφεση αμαρτιών. Είναι δηλαδή η ρίζα του νόμου της Χάρης του Θεού – είναι το θεμέλιο επάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρη η θεολογία της Καινής Διαθήκης!
Ο Θεός θέσπισε την Ημέρα του Εξιλασμού που στον Ιουδαϊσμό είναι η πιο σημαντική των Εορτών, και η πιο ιερή ημέρα του χρόνου. Είναι ημέρα που ο άνθρωπος καλείται να ταπεινώσει την ψυχή του μπροστά στον Θεό, ώστε μέσα από εξομολόγηση να γίνει εξιλέωση για τις αμαρτίες του περασμένου χρόνου.
Στη διάρκεια των 10 ημερών ανάμεσα στην Ημέρα των Σαλπίγγων (γνωστή σαν Ρος Χασανά, που είναι η Εβραϊκή Πρωτοχρονιά) και την Ημέρα του Εξιλασμού (το Γιομ Κιπούρ), οι Εβραίοι ζητούν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους από τον Θεό και μεταξύ τους, και εύχονται ο ένας στον άλλο:
«Είθε να γραφτεί το όνομα σου στο Βιβλίο της Ζωής!»
Η επίσημη απόδοση της λέξης כּפר Kopher (κόφερ), από το Λεξικό «BDB/Thayer» είναι: η αξία μιας ζωής, λύτρο, δωροδοκία, άσφαλτος, πίσσα (σαν κάλυμμα). Η πίσσα κάλυπτε την κιβωτό. Η κιβωτός ήταν το προσδιορισμένο μέσο όπου οι άνθρωποι έπρεπε να εισέλθουν και να μείνουν μέσα για να σωθούν. Ο καρπός της υπακοής για όσους μπήκαν μέσα στο μέσο που προσδιόρισε ο Θεός ήταν:
Όλοι όσοι ήταν προστατευμένοι μέσα ή κάτω από την κάλυψη («καφάρ») της πίσσας («κοφέρ») σώθηκαν από την οργή του Θεού που φανερώθηκε ενάντια στο κακό που είχε κυριαρχήσει στον κόσμο.
Αυτός ήταν ο συμβολισμός της Παλαιάς Διαθήκης που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή για να κάνει γνωστό το πως ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και να ακούσει την Φωνή Του. Ας το δούμε και στα κείμενα της Καινής Διαθήκης:
(Εβραίους 9:1) «ΕΙΧΕ μεν, λοιπόν, και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας, και το κοσμικό άγιο· 2 επειδή, κατασκευάστηκε η πρώτη σκηνή, στην οποία [ήταν] και η λυχνία, και το τραπέζι, και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται Άγια. 3 Μετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα Άγια των αγίων, 4 η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, [που] από παντού [ήταν] περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το μάννα, και η ράβδος τού Ααρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης· 5 και από πάνω της [ήσαν] Χερουβείμ δόξας, που επισκίαζαν το ιλαστήριο· για τα οποία δεν είναι τώρα ανάγκη να τα λέμε ένα προς ένα. 6 Και καθώς αυτά [ήσαν] έτσι κατασκευασμένα, στην πρώτη μεν σκηνή μπαίνουν μέσα πάντοτε οι ιερείς που εκτελούν τις λατρείες· 7 στη δεύτερη, όμως, μια φορά τον χρόνο [μπαίνει μέσα] μονάχα ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τα αμαρτήματα του λαού [που έγιναν] από άγνοια,»
Το ιλαστήριο που ήταν φτιαγμένο από χρυσάφι ήταν το άνω κάλυμμα της κιβωτού του μαρτυρίου, όπου επάνω του ήταν η άγια παρουσία του Θεού, και πάνω από το οποίο ο Θεός έκανε γνωστό τον εαυτό Του, και φανέρωνε τον Λόγο Του.
Δηλαδή με άλλα λόγια, το ιλαστήριο (το χρυσό κάλυμα) ήταν το ενδιάμεσο ανάμεσα στον άνθρωπο που είναι από κάτω και τον Θεό που είναι από επάνω. Ο άνθρωπος από κάτω δεν μπορεί να δει τον Θεό, αλλά βλέπει από κάτω μόνον το κάλυμμα, δηλαδή το ιλαστήριο. Από την επάνω πλευρά του ιλαστηρίου, ο Θεός δεν βλέπει την αμαρτία του ανθρώπου που έχει θέσει τον εαυτό του μέσα στον Αρχιερέα ο οποίος είναι μέσα στα Άγια των Αγίων, γιατί υπάρχει το χρυσό ιλαστήριο. Ο Θεός βλέπει την επάνω πλευρά του χρυσού ιλαστηρίου, και έτσι ο άνθρωπος που είναι από κάτω λαμβάνει τον Λόγο του Θεού.
Αυτό το χρυσό ιλαστήριο στην αρχική Εβραϊκή γλώσσα ήταν η λέξη «καπορέθ» που προέρχεται από το «καφάρ».
Η επίσημη απόδοση της λέξης כּפּרת Kapporeth (καπορέθ), από το Λεξικό «BDB/Thayer» είναι ακριβώς τα ίδια λόγια που είναι γραμμένα στην Έξοδο 25 που μόλις διαβάσαμε παραπάνω. «Καπορέθ» είναι το άνω κάλυμα της κιβωτού του μαρτυρίου, που ονομάζεται «ιλαστήριο».
Το Ιλαστήριον του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός! Είναι Αυτός που καλύπτει τις αμαρτίες μας ώστε ο Θεός δεν βλέπει πλέον τις αμαρτίες μας. Είναι Αυτός μέσα από τον Οποίο ο Θεός μας κάνει γνωστό τον εαυτό Του, και μας μιλά μέσα από Αυτόν – ο Ιησούς είναι ο Λόγος του Θεού!
(Έξοδος 25: 22) «Κι εκεί θα γνωριστώ σε σένα· και από πάνω από το ιλαστήριο, από το μέσον των δύο χερουβείμ, που είναι επάνω στην κιβωτό τού μαρτυρίου, θα μιλήσω σε σένα...»
Η πίσσα με την οποία ήταν καλυμμένη η κιβωτός του Νώε, και το άνω κάλυμμα με το οποίο ήταν καλυμμένη η κιβωτός του μαρτυρίου είναι το ίδιο πράγμα...
Έτσι μας μαθαίνει ο γραπτός Λόγος του Θεού, και επίσης μας εξηγεί με καθαρά λόγια ότι αυτοί οι δύο συμβολισμοί της Παλαιάς Διαθήκης είναι τώρα ένα πρόσωπο, ο Υιός του Θεού!
Το μήνυμα της Ημέρας του Εξιλασμού είναι η ΚΑΡΔΙΑ της Χριστιανικής πίστης και διδασκαλίας!
(Εβραίους 10:1) «Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται, πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται. 2 Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται· δεδομένου ότι, οι λατρευτές, αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών. 3 Αλλά, με τις θυσίες αυτές [γίνεται] κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών.»
Η λέξη εξιλασμός [«ἱλασμὸς» στο κείμενο] υπέχει την έννοια του «να παραμεριστεί η θεία οργή» και «να γίνει καθαρισμός από την αμαρτία».
Στον Λουκά 24:13-35 διαβάζουμε ότι κατά την ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, «δύο απ' αυτούς (τους μαθητές) πορεύονταν κατά την ίδια ημέρα στην κωμόπολη, που ονομαζόταν Εμμαούς», πως ο Ιησούς τους πλησίασε και μετά από σύντομη συνομιλία τους είπε:
Το θεμέλιο επάνω στο οποίο στέκεται η Χριστιανική διδασκαλία, είναι το μήνυμα που μεταφέρει η Εορτή του Εξιλασμού προς την ανθρωπότητα, ότι:
Υπάρχει ΑΜΑΡΤΙΑ για την οποία υπάρχει ΤΙΜΩΡΙΑ. Για να αποφύγει αυτή την τιμωρία ο άνθρωπος χρειάζεται να απελευθερωθεί από την εξουσία της μέσω ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ που γίνεται μέ ΑΙΜΑ, το οποίο πρέπει να ραντιστεί στο ΙΛΑΣΤΗΡΙΟ από τον Αρχιερέα. Στα κείμενα της Καινής Διαθήκης γίνεται γνωστή ξεκάθαρα η τιμωρία της αμαρτίας, και είναι σε συμφωνία και με τα προ-Χριστού κείμενα. Η Αμαρτία οδηγεί στον Θάνατο, όπως εξηγεί ο Απ. Παύλος:
(Ρωμαίους 5: 12) «Γι' αυτό, όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν·
( Ρωμαίους 6:16) «Δεν ξέρετε ότι σε όποιον παριστάνετε τον εαυτό σας δούλους για υπακοή, είστε δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε: Ή της αμαρτίας για θάνατο ή της υπακοής για δικαιοσύνη;»
(Ρωμαίους 6:23) «Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.»
Αυτό μας δίδαξε ο Θεός μέσω του Νόμου του Μωυσή, που είναι η καρδιά και το θεμέλιο της Χριστιανικής μας πίστης. Και ο Ιησούς ήλθε για να εκπληρώσει το Νόμο του Μωυσή, καθώς έγινε ο ίδιος ο Αμνός του Θεού που έχυσε το δικό Του Αίμα για να κάνει εξιλέωση των αμαρτιών μας.
Όταν ένας άνθρωπος πιστεύει στο δώρο του Θεού για την άφεση των αμαρτιών δια πίστεως στην εξιλαστήρια θυσία του Υιού Του Ιησού, τότε η αμαρτία αυτού του ανθρώπου περνά επάνω στον Ιησού, ο οποίος πλήρωσε το αντίτιμο πεθαίνοντας επάνω στο σταυρό αντί για εμάς, ώστε να μην χρειαστεί να πεθάνουμε εμείς για την αμαρτία μας.
(Εβραίους 2:16) «Επειδή, βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα τού Αβραάμ. 17 Γι' αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός Αρχιερέας σ' αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών τού λαού. 18 Επειδή, σε ό,τι Αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.» Η μια ημέρα του έτους που έμπαινε ο Αρχιερέας στα Άγια των Αγίων ήταν αυτή η Ημέρα του Εξιλασμού! Καθώς ο Ιησούς έγινε ο Αρχιερέας του Θεού, η μια και δια παντός δική Του είσοδος στα Άγια των Αγίων ήταν η εκπλήρωση αυτής της Εορτής στο πρόσωπο Του – γι αυτό παραμένει τόσο σημαντική Εορτή και για εμάς, όπως και το Πάσχα (Ανάσταση), και η Πεντηκοστή (έλευση Αγίου Πνεύματος).
Όπως ο καθαρισμός των αμαρτιών των Εβραίων της Παλαιάς Διαθήκης ήταν εγγυημένος εάν τηρούσαν τις εντολές του Νόμου (βλέπε Εβραίους 9:13 παραπάνω), πόσο πολύ περισσότερο είναι εγγυημένη η άφεση των δικών μας αμαρτιών εάν και εμείς τηρούμε τις εντολές του Θεού – που όμως για εμάς είναι μέσω του Λυτρωτή και Σωτήρα μας Κυρίου Ιησού, που είναι ο Χριστός του Θεού.
Είναι ενδιαφέρον ότι στον Ιουδαϊσμό, στο τέλος της Ημέρας του Εξιλασμού, το «Βιβλίο της Ζωής» του Θεού κλείνει και σφραγίζεται μέχρι τον επόμενο χρόνο.
Αντίστοιχα, στην καρδιά της Χριστιανικής πίστης έχουμε την διδασκαλία ότι κάθε πιστός για τις αμαρτίες του οποίου έχει γίνει εξιλέωση δια του Αίματος του Ιησού, το όνομα του είναι γραμμένο στο Βιβλίο της Ζωής, όπως λέει και ο Απ. Παύλος προς Φιλιππησίους 4:3 «Ναι, παρακαλώ κι εσένα, γνήσιε Σύζυγε, βοήθα αυτές, οι οποίες αγωνίστηκαν στο ευαγγέλιο μαζί μου και μαζί με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργάτες μου, των οποίων τα ονόματα είναι στη βίβλο της ζωής»
Η Ημέρα του Εξιλασμού (Γιομ Κιπούρ)
στις 19 Σεπτ. 2018 γιορτάζεται 10 μέρες μετά το Ρος Χασάναχ (Πρωτοχρονιά) στις
10 Σεπτεμβρίου 2018
Για τους Εβραίους αυτή η Εορτή είναι πολύ σημαντική για διάφορους θρησκευτικούς και αξιοσημείωτους ιστορικούς λόγους. Όμως το θέμα είναι ότι η πρόθεση του Θεού μέσω αυτής της Εορτής ήταν και είναι να διδάξει την ανθρωπότητα ότι χωρίς να γίνει εξιλασμός μέσα από αίμα που χύνεται σαν θυσία περί αμαρτίας, δεν μπορεί να υπάρξει άφεση αμαρτιών. Αυτή η Εορτή είναι από τις πλέον σημαντικές Ιουδαϊκές ρίζες από τις οποίες γεννήθηκε ο Χριστιανισμός. Αυτό οφείλεται στο ότι ολόκληρη η θεολογία της άφεσης των αμαρτιών μέσω της εξιλαστήριας θυσίας του Χριστού επάνω στο σταυρό στέκεται επάνω στην πνευματική αρχή ότι έχυσε το δικό Του Αίμα για να μπορεί ο Θεός να συγχωρήσει την αμαρτία κάθε ανθρώπου που μετανοεί και στρέφεται στον Χριστό για να λάβει άφεση αμαρτιών. Η Εορτή «Γιομ Κιπούρ» πιστεύω ότι αφορά το Αίμα του Ιησού Χριστού που προσφέρει εξιλασμό προς άφεση αμαρτιών. Είναι δηλαδή η ρίζα του νόμου της Χάρης του Θεού – είναι το θεμέλιο επάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρη η θεολογία της Καινής Διαθήκης!
Το μήνυμα
και η δύναμη της λέξης «Κιπούρ» («Εξιλασμός»)
Η
επίσημη απόδοση της λέξης כּפר Kâphar
(καφάρ), από το Λεξικό «BDB/Thayer» είναι: καλύπτω, εξαγνίζω, εξιλάσω,
συμφιλιώνω, ειρηνοποιώ, κάνω επίστρωση με πίσσα. Η Εβραϊκή λέξη «κιπούρ» αποδίδεται στα ελληνικά ως
«εξιλάσω», που παράγεται από το «έλεος». Εδώ η δυσκολία είναι ότι η έννοια του
ελέους απουσιάζει από την αρχική Εβραϊκή λέξη «κιπούρ», όμως όπως θα δούμε
παρακάτω, το έλεος του Θεού φαίνεται σαν το κίνητρο Του για την ενέργεια
του «κιπούρ», δηλαδή του εξιλασμού.
Χωρίς αυτή την θεμελιώδη κατανόηση για το Νόμο περί Αμαρτίας, η θυσία της θείας αντικατάστασης του Ιησού, που πέθανε για την αμαρτία του κόσμου, δεν θα είχε κανένα νόημα, και δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό!
Χωρίς αυτή την θεμελιώδη κατανόηση για το Νόμο περί Αμαρτίας, η θυσία της θείας αντικατάστασης του Ιησού, που πέθανε για την αμαρτία του κόσμου, δεν θα είχε κανένα νόημα, και δεν θα εξυπηρετούσε κανένα σκοπό!
Ο Θεός θέσπισε την Ημέρα του Εξιλασμού που στον Ιουδαϊσμό είναι η πιο σημαντική των Εορτών, και η πιο ιερή ημέρα του χρόνου. Είναι ημέρα που ο άνθρωπος καλείται να ταπεινώσει την ψυχή του μπροστά στον Θεό, ώστε μέσα από εξομολόγηση να γίνει εξιλέωση για τις αμαρτίες του περασμένου χρόνου.
(Λευτικό 23:26) «ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: 27 Και τη
δέκατη [ημέρα] αυτού του έβδομου μήνα θα είναι ημέρα εξιλασμού· άγια συγκέντρωση θα είναι σε
σας· και θα ταπεινώσετε τις ψυχές σας, και θα προσφέρετε προσφορά που γίνεται
με φωτιά στον Κύριο. 28 Και δεν θα κάνετε καμιά εργασία σ' αυτή την ίδια ημέρα·
για τον λόγο ότι, είναι ημέρα εξιλασμού, για να γίνει εξιλέωση για σας
μπροστά στον Κύριο τον Θεό σας. 29 Επειδή, κάθε ψυχή, που δεν θα ταπεινωθεί σ' αυτή
την ίδια ημέρα, θα εξολοθρευτεί από τον λαό της. 30 Και κάθε ψυχή, που θα κάνει
οποιαδήποτε εργασία σ' αυτή την ίδια ημέρα, θα εξολοθρεύσω την ψυχή εκείνη από
μέσα από τον λαό της.»
Στη διάρκεια των 10 ημερών ανάμεσα στην Ημέρα των Σαλπίγγων (γνωστή σαν Ρος Χασανά, που είναι η Εβραϊκή Πρωτοχρονιά) και την Ημέρα του Εξιλασμού (το Γιομ Κιπούρ), οι Εβραίοι ζητούν συγχώρεση για τις αμαρτίες τους από τον Θεό και μεταξύ τους, και εύχονται ο ένας στον άλλο:
«Είθε να γραφτεί το όνομα σου στο Βιβλίο της Ζωής!»
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή θρησκεία, το Γιομ
Κιπούρ είναι η τελευταία ημέρα για να μπορέσει κάποιος να αλλάξει τους δρόμους
του και να λάβει συγχώρεση για τις κακές του πράξεις. Με το πέρας του Γιομ
Κιπούρ το «Βιβλίο της Ζωής» κλείνει και σφραγίζεται μέχρι τον επόμενο χρόνο.
Έτσι αυτή είναι μια ημέρα περισυλλογής και μετάνοιας. Στο αρχαίο Ισραήλ
το Γιομ Κιπούρ ήταν ένα άγιο Σάββατο ανάπαυσης. Μόνο σε αυτή την περίσταση επιτρεπόταν
στον Αρχιερέα να εισέλθει στα Άγια των Αγίων, σύμφωνα με όσα είναι γραμμένα στο
Λευιτικό κεφ. 16. Στον Ιουδαϊσμό κατά την Ημέρα της Εξιλέωσης γίνεται
ανάγνωση του Ησαϊα 57:14 έως το 58:14.
Πως συνδέεται αυτή η Εορτή του Ιουδαϊσμού με το Χριστιανικό μήνυμα της Καινής Διαθήκης; Άραγε υπάρχει οποιαδήποτε αξία στην διδασκαλία για την Ημέρα του Εξιλασμού για τους πιστούς Χριστιανούς;
Πως συνδέεται αυτή η Εορτή του Ιουδαϊσμού με το Χριστιανικό μήνυμα της Καινής Διαθήκης; Άραγε υπάρχει οποιαδήποτε αξία στην διδασκαλία για την Ημέρα του Εξιλασμού για τους πιστούς Χριστιανούς;
Το
«Ιλαστήριον» στην ιστορία του Νώε
(Γένεση
6:13) «Και ο Θεός είπε στον Νώε: Το
τέλος κάθε σάρκας ήρθε μπροστά μου, επειδή η γη γέμισε ολοκληρωτικά αδικία απ'
αυτούς· και δες, θα εξολοθρεύσω αυτούς και τη γη. 14 Φτιάξε για τον εαυτό σου
μια κιβωτό από ξύλα Γόφερ· [σε] δωμάτια θα φτιάξεις την κιβωτό, και θα την
αλείψεις [«καφάρ»] από μέσα κι απέξω με πίσσα» [«κόφερ» – παράγωγο “καφάρ”].
Η επίσημη απόδοση της λέξης כּפר Kopher (κόφερ), από το Λεξικό «BDB/Thayer» είναι: η αξία μιας ζωής, λύτρο, δωροδοκία, άσφαλτος, πίσσα (σαν κάλυμμα). Η πίσσα κάλυπτε την κιβωτό. Η κιβωτός ήταν το προσδιορισμένο μέσο όπου οι άνθρωποι έπρεπε να εισέλθουν και να μείνουν μέσα για να σωθούν. Ο καρπός της υπακοής για όσους μπήκαν μέσα στο μέσο που προσδιόρισε ο Θεός ήταν:
Όλοι όσοι ήταν προστατευμένοι μέσα ή κάτω από την κάλυψη («καφάρ») της πίσσας («κοφέρ») σώθηκαν από την οργή του Θεού που φανερώθηκε ενάντια στο κακό που είχε κυριαρχήσει στον κόσμο.
Το
ιλαστήριο μέσα στα Άγια των Αγίων
Και τώρα, ας
δούμε τι σχέση έχει αυτό με το κάλυμμα της κιβωτού του μαρτυρίου, που ήταν
μέσα στα Άγια των Αγίων, που ονομάζεται «ιλαστήριο».
(Έξοδος 25:10) «Και θα κατασκευάσουν κιβωτό από ξύλο σιττίμ· ... 16 Και θα βάλεις στην
κιβωτό τα μαρτύρια, που θα σου δώσω. 17 Και θα κάνεις ένα ιλαστήριο από καθαρό χρυσάφι· δύο πήχες και μισή το μάκρος του, και μια πήχη και μισή το πλάτος του. 18
Και θα κάνεις δύο χερουβείμ από χρυσάφι· σφυρηλατημένα θα τα κάνεις, από τις
δύο άκρες του ιλαστηρίου· 19 και κάνε ένα χερούβ από τη μία άκρη, και ένα
χερούβ από την άλλη άκρη· από το ιλαστήριο θα κάνεις τα χερουβείμ
επάνω στις δύο άκρες του· 20 και τα χερουβείμ
θα απλώνουν από πάνω τις φτερούγες για να σκεπάζουν με τις φτερούγες τους το
ιλαστήριο· και τα πρόσωπά τους θα βλέπουν το ένα προς το άλλο· προς το ιλαστήριο θα είναι τα πρόσωπα των χερουβείμ. 21 Και θα βάλεις το ιλαστήριο επάνω
στην κιβωτό, από πάνω· και θα βάλεις μέσα στην
κιβωτό τα μαρτύρια, που θα σου δώσω· 22 κι εκεί θα γνωριστώ σε σένα· και από πάνω από το ιλαστήριο, από το μέσον των δύο χερουβείμ, που είναι επάνω
στην κιβωτό τού μαρτυρίου, θα μιλήσω σε σένα για όλα όσα θα σε προστάξω, [για να πεις] στους γιους Ισραήλ.»
Αυτός ήταν ο συμβολισμός της Παλαιάς Διαθήκης που έδωσε ο Θεός στον Μωυσή για να κάνει γνωστό το πως ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και να ακούσει την Φωνή Του. Ας το δούμε και στα κείμενα της Καινής Διαθήκης:
(Εβραίους 9:1) «ΕΙΧΕ μεν, λοιπόν, και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας, και το κοσμικό άγιο· 2 επειδή, κατασκευάστηκε η πρώτη σκηνή, στην οποία [ήταν] και η λυχνία, και το τραπέζι, και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται Άγια. 3 Μετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα Άγια των αγίων, 4 η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, [που] από παντού [ήταν] περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το μάννα, και η ράβδος τού Ααρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης· 5 και από πάνω της [ήσαν] Χερουβείμ δόξας, που επισκίαζαν το ιλαστήριο· για τα οποία δεν είναι τώρα ανάγκη να τα λέμε ένα προς ένα. 6 Και καθώς αυτά [ήσαν] έτσι κατασκευασμένα, στην πρώτη μεν σκηνή μπαίνουν μέσα πάντοτε οι ιερείς που εκτελούν τις λατρείες· 7 στη δεύτερη, όμως, μια φορά τον χρόνο [μπαίνει μέσα] μονάχα ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τα αμαρτήματα του λαού [που έγιναν] από άγνοια,»
Το ιλαστήριο που ήταν φτιαγμένο από χρυσάφι ήταν το άνω κάλυμμα της κιβωτού του μαρτυρίου, όπου επάνω του ήταν η άγια παρουσία του Θεού, και πάνω από το οποίο ο Θεός έκανε γνωστό τον εαυτό Του, και φανέρωνε τον Λόγο Του.
Δηλαδή με άλλα λόγια, το ιλαστήριο (το χρυσό κάλυμα) ήταν το ενδιάμεσο ανάμεσα στον άνθρωπο που είναι από κάτω και τον Θεό που είναι από επάνω. Ο άνθρωπος από κάτω δεν μπορεί να δει τον Θεό, αλλά βλέπει από κάτω μόνον το κάλυμμα, δηλαδή το ιλαστήριο. Από την επάνω πλευρά του ιλαστηρίου, ο Θεός δεν βλέπει την αμαρτία του ανθρώπου που έχει θέσει τον εαυτό του μέσα στον Αρχιερέα ο οποίος είναι μέσα στα Άγια των Αγίων, γιατί υπάρχει το χρυσό ιλαστήριο. Ο Θεός βλέπει την επάνω πλευρά του χρυσού ιλαστηρίου, και έτσι ο άνθρωπος που είναι από κάτω λαμβάνει τον Λόγο του Θεού.
Αυτό το χρυσό ιλαστήριο στην αρχική Εβραϊκή γλώσσα ήταν η λέξη «καπορέθ» που προέρχεται από το «καφάρ».
Η επίσημη απόδοση της λέξης כּפּרת Kapporeth (καπορέθ), από το Λεξικό «BDB/Thayer» είναι ακριβώς τα ίδια λόγια που είναι γραμμένα στην Έξοδο 25 που μόλις διαβάσαμε παραπάνω. «Καπορέθ» είναι το άνω κάλυμα της κιβωτού του μαρτυρίου, που ονομάζεται «ιλαστήριο».
Το Ιλαστήριον του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός! Είναι Αυτός που καλύπτει τις αμαρτίες μας ώστε ο Θεός δεν βλέπει πλέον τις αμαρτίες μας. Είναι Αυτός μέσα από τον Οποίο ο Θεός μας κάνει γνωστό τον εαυτό Του, και μας μιλά μέσα από Αυτόν – ο Ιησούς είναι ο Λόγος του Θεού!
(Έξοδος 25: 22) «Κι εκεί θα γνωριστώ σε σένα· και από πάνω από το ιλαστήριο, από το μέσον των δύο χερουβείμ, που είναι επάνω στην κιβωτό τού μαρτυρίου, θα μιλήσω σε σένα...»
Η πίσσα με την οποία ήταν καλυμμένη η κιβωτός του Νώε, και το άνω κάλυμμα με το οποίο ήταν καλυμμένη η κιβωτός του μαρτυρίου είναι το ίδιο πράγμα...
Έτσι μας μαθαίνει ο γραπτός Λόγος του Θεού, και επίσης μας εξηγεί με καθαρά λόγια ότι αυτοί οι δύο συμβολισμοί της Παλαιάς Διαθήκης είναι τώρα ένα πρόσωπο, ο Υιός του Θεού!
Μια
προφητική εξήγηση του Γιομ Κιπούρ και μια ματιά στις συνέπειες
Η
Εβραϊκή λέξη «κιπούρ» σημαίνει «εξιλέωση». Προέρχεται από την αρχική λέξη
«κόφερ» που σημαίνει «η τιμή για μια ζωή, λύτρο». Η πρώτη λέξη είναι «Γιομ».
Σημαίνει ημέρα, αλλά υπάρχουν και άλλες έννοιες που αποδίδουν την λέξη, που μας
βοηθούν να βγάλουμε ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Το
«Γιομ» επίσης αποδίδεται ως: «όλα τα χρόνια», «ολοκληρωτικά», «συνεχώς», «εις
το διηνεκές», «διάρκεια ζωής», «αιωνιότητα»!
Ίσως αν προσπαθούσαμε να συμπεριλάβουμε όσες περισσότερες έννοιες είναι δυνατόν, ώστε να αποδώσουμε όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται την ονομασία της Εορτής «Γιομ Κιπούρ», το παράγωγο θα έμοιαζε κάπως έτσι: Είναι η ημέρα της ανάμνησης της Εξιλέωσης που έκανε ο Κύριος πληρώνοντας το αντίτιμο του λύτρου για την αξία μιας ζωής, που έγινε ολοκληρωτικά και για όλα τα χρόνια που ο άνθρωπος είναι εν ζωή, και παραμένει σε διαρκή ισχύ μέχρι την αιωνιότητα. Εννοείται... ότι αυτό αναφέρεται στον Ιησού, τον Χριστό του Θεού, που έκανε εξιλέωση για τις αμαρτίες μας μέσω της θυσίας που έκανε πεθαίνοντας επάνω στο σταυρό. Κάνοντας έτσι αντικατάσταση μιας ζωής (της δικής Του) για μια ζωή (την δική μας).
Ίσως αν προσπαθούσαμε να συμπεριλάβουμε όσες περισσότερες έννοιες είναι δυνατόν, ώστε να αποδώσουμε όσο πιο ολοκληρωμένα γίνεται την ονομασία της Εορτής «Γιομ Κιπούρ», το παράγωγο θα έμοιαζε κάπως έτσι: Είναι η ημέρα της ανάμνησης της Εξιλέωσης που έκανε ο Κύριος πληρώνοντας το αντίτιμο του λύτρου για την αξία μιας ζωής, που έγινε ολοκληρωτικά και για όλα τα χρόνια που ο άνθρωπος είναι εν ζωή, και παραμένει σε διαρκή ισχύ μέχρι την αιωνιότητα. Εννοείται... ότι αυτό αναφέρεται στον Ιησού, τον Χριστό του Θεού, που έκανε εξιλέωση για τις αμαρτίες μας μέσω της θυσίας που έκανε πεθαίνοντας επάνω στο σταυρό. Κάνοντας έτσι αντικατάσταση μιας ζωής (της δικής Του) για μια ζωή (την δική μας).
Το μήνυμα της Ημέρας του Εξιλασμού είναι η ΚΑΡΔΙΑ της Χριστιανικής πίστης και διδασκαλίας!
Ο Θεός μας έκανε γνωστές μερικές
βασικές έννοιες μέσα από τον Ιουδαϊσμό, που θα ήταν εντελώς άγνωστες στον κόσμο
και την ανθρωπότητα, αν ο Θεός δεν μας τις παρέδιδε μέσα από τους Εβραίους, το
Νόμο του Μωυσή, και τον Ιουδαϊσμό.
(Εβραίους 10:1) «Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται, πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται. 2 Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται· δεδομένου ότι, οι λατρευτές, αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών. 3 Αλλά, με τις θυσίες αυτές [γίνεται] κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών.»
(Ά Ιωάννου 4: 10) «Σε τούτο βρίσκεται η αγάπη, όχι ότι εμείς αγαπήσαμε τον Θεό, αλλ' ότι
αυτός μας αγάπησε και απέστειλε τον Υιό του ως μέσον
εξιλασμού για τις αμαρτίες μας.. [«ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν»]
(Ρωμαίους 3:25) «Τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης [«ἱλαστήριον»] διαμέσου τής πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού·.»
(Ά Ιωάννου 2:1) «Παιδάκια μου, αυτά σας [τα] γράφω, για να μη αμαρτήσετε· αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο. 2 Κι αυτός είναι μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας· και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου τού κόσμου.»
(Ρωμαίους 3:25) «Τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης [«ἱλαστήριον»] διαμέσου τής πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού·.»
(Ά Ιωάννου 2:1) «Παιδάκια μου, αυτά σας [τα] γράφω, για να μη αμαρτήσετε· αν, όμως, κάποιος αμαρτήσει, έχουμε παράκλητο προς τον Πατέρα, τον Ιησού Χριστό τον Δίκαιο. 2 Κι αυτός είναι μέσον εξιλασμού για τις αμαρτίες μας· και όχι μονάχα για τις δικές μας, αλλά και για τις αμαρτίες όλου τού κόσμου.»
Η λέξη εξιλασμός [«ἱλασμὸς» στο κείμενο] υπέχει την έννοια του «να παραμεριστεί η θεία οργή» και «να γίνει καθαρισμός από την αμαρτία».
Στον Λουκά 24:13-35 διαβάζουμε ότι κατά την ημέρα της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, «δύο απ' αυτούς (τους μαθητές) πορεύονταν κατά την ίδια ημέρα στην κωμόπολη, που ονομαζόταν Εμμαούς», πως ο Ιησούς τους πλησίασε και μετά από σύντομη συνομιλία τους είπε:
(Λουκάς 24:25) «Κι αυτός είπε σ' αυτούς: Ω, ανόητοι και βραδείς στην
καρδιά στο να πιστεύετε σε όλα όσα μίλησαν οι προφήτες· 26 δεν έπρεπε ο Χριστός
να [τα] πάθει αυτά, και να μπει μέσα στη δόξα του; 27 Και αφού άρχισε από τον Μωυσή και
από όλους τούς προφήτες, τους εξηγούσε τα [γραμμένα] για τον εαυτό του σε όλες
τις γραφές.»
Όπως ο Ιησούς τους άνοιξε τις Γραφές
για να «δούν» τον Χριστό μέσα στο Νόμο και τους προφήτες, έτσι και το Άγιο
Πνεύμα σήμερα μας ανοίγει τις Γραφές και το δικό μας νου ώστε και εμείς να μπορούμε
να διακρίνουμε τον Χριστό μέσα από αυτά που δόθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη (Βέβαια, δεν είναι αρκετό να είμαστε απλά Χριστιανοί. Για να γίνει αυτό,
πρέπει να είμαστε και μαθητές του Ιησού που ενδιαφερόμαστε και δίνουμε χρόνο
στο να μελετούμε την Αγία Γραφή).
Όσον αφορά την αποκάλυψη του Χριστού μέσα από την Ημέρα της Εξιλασμού, η Επιστολή προς Εβραίους μας δίνει την πιο βαθιά διδασκαλία του πως αυτά που γράφει ο Νόμος για τον εξιλέωση των αμαρτιών αφορούν τον Χριστό που έγινε ο ίδιος εξιλαστήρια θυσία υπέρ των αμαρτωλών.
Όσον αφορά την αποκάλυψη του Χριστού μέσα από την Ημέρα της Εξιλασμού, η Επιστολή προς Εβραίους μας δίνει την πιο βαθιά διδασκαλία του πως αυτά που γράφει ο Νόμος για τον εξιλέωση των αμαρτιών αφορούν τον Χριστό που έγινε ο ίδιος εξιλαστήρια θυσία υπέρ των αμαρτωλών.
Το θεμέλιο επάνω στο οποίο στέκεται η Χριστιανική διδασκαλία, είναι το μήνυμα που μεταφέρει η Εορτή του Εξιλασμού προς την ανθρωπότητα, ότι:
Υπάρχει ΑΜΑΡΤΙΑ για την οποία υπάρχει ΤΙΜΩΡΙΑ. Για να αποφύγει αυτή την τιμωρία ο άνθρωπος χρειάζεται να απελευθερωθεί από την εξουσία της μέσω ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ που γίνεται μέ ΑΙΜΑ, το οποίο πρέπει να ραντιστεί στο ΙΛΑΣΤΗΡΙΟ από τον Αρχιερέα. Στα κείμενα της Καινής Διαθήκης γίνεται γνωστή ξεκάθαρα η τιμωρία της αμαρτίας, και είναι σε συμφωνία και με τα προ-Χριστού κείμενα. Η Αμαρτία οδηγεί στον Θάνατο, όπως εξηγεί ο Απ. Παύλος:
(Ρωμαίους 5: 12) «Γι' αυτό, όπως διαμέσου ενός ανθρώπου η αμαρτία μπήκε μέσα στον κόσμο, και με την αμαρτία ο θάνατος, και με τον τρόπο αυτό ο θάνατος πέρασε μέσα σε όλους τούς ανθρώπους, για τον λόγο ότι όλοι αμάρτησαν·
( Ρωμαίους 6:16) «Δεν ξέρετε ότι σε όποιον παριστάνετε τον εαυτό σας δούλους για υπακοή, είστε δούλοι εκείνου στον οποίο υπακούτε: Ή της αμαρτίας για θάνατο ή της υπακοής για δικαιοσύνη;»
(Ρωμαίους 6:23) «Επειδή, ο μισθός τής αμαρτίας είναι θάνατος· το χάρισμα, όμως, του Θεού αιώνια ζωή διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.»
Αυτό μας δίδαξε ο Θεός μέσω του Νόμου του Μωυσή, που είναι η καρδιά και το θεμέλιο της Χριστιανικής μας πίστης. Και ο Ιησούς ήλθε για να εκπληρώσει το Νόμο του Μωυσή, καθώς έγινε ο ίδιος ο Αμνός του Θεού που έχυσε το δικό Του Αίμα για να κάνει εξιλέωση των αμαρτιών μας.
Όταν ένας άνθρωπος πιστεύει στο δώρο του Θεού για την άφεση των αμαρτιών δια πίστεως στην εξιλαστήρια θυσία του Υιού Του Ιησού, τότε η αμαρτία αυτού του ανθρώπου περνά επάνω στον Ιησού, ο οποίος πλήρωσε το αντίτιμο πεθαίνοντας επάνω στο σταυρό αντί για εμάς, ώστε να μην χρειαστεί να πεθάνουμε εμείς για την αμαρτία μας.
Σύμφωνα με το Νόμο του Μωυσή, το αίμα των ζώων
μπορούσε να καθαρίσει από την αμαρτία, χάρη στον Αρχιερέα που έμπαινε μια φορά
τον χρόνο στα Άγια των Αγίων, και ράντιζε με το αίμα το ιλαστήριο (δηλαδή
το άνω κάλυμμα της Κιβωτού του Μαρτυρίου).
Τώρα ο δικός μας Αρχιερέας είναι ο Ιησούς:
(Εβραίους 9:11) «Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο
αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου τής μεγαλύτερης
και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι αυτής τής κατασκευής, 12 ούτε με αίμα τράγων και
μοσχαριών, αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μια φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια,
αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση.
13 Επειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης,
που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας, 14 πόσο μάλλον το αίμα τού
Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς
ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον
ζωντανό Θεό;
15 Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι
15 Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι
τής αιώνιας κληρονομιάς.»
Στην καρδιά της
Χριστιανικής πίστης δεχόμαστε ότι ο Ιησούς έγινε ο δικός μας Αρχιερέας που
μπήκε μέσα στα αληθινά, ουράνια Άγια των Αγίων μια και για πάντα. Αυτό είναι
που μας εξουσιοδοτεί σαν πιστούς εν Χριστώ, σαν ιερείς του Θεού μέσω του Κυρίου
μας Ιησού Χριστού, να «ραντίζουμε
το Αίμα του Ιησού για εξιλέωση περί αμαρτίας» - βεβαίως εδώ μιλάμε πνευματικά, μέσω της προσευχής
– ώστε χάρη στο Αίμα του Ιησού καθώς προσευχόμαστε, εξομολογούμενοι ενώπιον του
Θεού και ζητώντας την άφεση εις το Όνομα του Ιησού Χριστού να συγχωρηθούν οι
αμαρτίες.
(Εβραίους 2:16) «Επειδή, βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα τού Αβραάμ. 17 Γι' αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και πιστός Αρχιερέας σ' αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των αμαρτιών τού λαού. 18 Επειδή, σε ό,τι Αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται.» Η μια ημέρα του έτους που έμπαινε ο Αρχιερέας στα Άγια των Αγίων ήταν αυτή η Ημέρα του Εξιλασμού! Καθώς ο Ιησούς έγινε ο Αρχιερέας του Θεού, η μια και δια παντός δική Του είσοδος στα Άγια των Αγίων ήταν η εκπλήρωση αυτής της Εορτής στο πρόσωπο Του – γι αυτό παραμένει τόσο σημαντική Εορτή και για εμάς, όπως και το Πάσχα (Ανάσταση), και η Πεντηκοστή (έλευση Αγίου Πνεύματος).
Όπως ο καθαρισμός των αμαρτιών των Εβραίων της Παλαιάς Διαθήκης ήταν εγγυημένος εάν τηρούσαν τις εντολές του Νόμου (βλέπε Εβραίους 9:13 παραπάνω), πόσο πολύ περισσότερο είναι εγγυημένη η άφεση των δικών μας αμαρτιών εάν και εμείς τηρούμε τις εντολές του Θεού – που όμως για εμάς είναι μέσω του Λυτρωτή και Σωτήρα μας Κυρίου Ιησού, που είναι ο Χριστός του Θεού.
Είναι ενδιαφέρον ότι στον Ιουδαϊσμό, στο τέλος της Ημέρας του Εξιλασμού, το «Βιβλίο της Ζωής» του Θεού κλείνει και σφραγίζεται μέχρι τον επόμενο χρόνο.
Αντίστοιχα, στην καρδιά της Χριστιανικής πίστης έχουμε την διδασκαλία ότι κάθε πιστός για τις αμαρτίες του οποίου έχει γίνει εξιλέωση δια του Αίματος του Ιησού, το όνομα του είναι γραμμένο στο Βιβλίο της Ζωής, όπως λέει και ο Απ. Παύλος προς Φιλιππησίους 4:3 «Ναι, παρακαλώ κι εσένα, γνήσιε Σύζυγε, βοήθα αυτές, οι οποίες αγωνίστηκαν στο ευαγγέλιο μαζί μου και μαζί με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργάτες μου, των οποίων τα ονόματα είναι στη βίβλο της ζωής»
