ΟΙΚΟΣ -- Η Οικο-γένεια του Πατέρα!

«Ας πάρουν για τον εαυτό τους κάθε ένας ένα αρνί, σύμφωνα με τις οικογένειες των πατριών τους, ένα αρνί για κάθε οικογένεια» 

( Έξοδος 12:3)

Η κουλτούρα της Βασιλείας του Θεού φανερώνει τον Χριστό
Ο ‘Οίκος του Θεού’ (που είναι η επίγεια Εκκλησία) είναι η πρώτη και πλέον σημαντική δομή που προσδιορίζει την κουλτούρα της Βασιλείας του Θεού, που φανερώνει τον Χριστό σε αυτό τον κόσμο.
Αυτή η «δομή σαν Οίκος» είναι η πραγματική Εκκλησία που είναι δομημένη σαν Οικο-γένεια, και όχι απλά σαν ένας θρησκευτικός οργανισμός που παρέχει παραστάσεις θρησκευτικού περιεχομένου και φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Ο Ιησούς στο Ματθαίο 16:18 ΔΕΝ είπε ότι θα έφτιαχνε μια εναλλακτική Συναγωγή διαφορετικής θρησκείας, αλλά ότι θα Οικο-δομούσε στον εαυτό Του την Εκκλησία... που στην υπόλοιπη Γραφή βλέπουμε ότι είναι μια Εκκλησία τέκνων του Ενός Πατέρα – όχι απλά γενικά πιστών σε έναν Θεό, αλλά συγκεκριμένα τέκνων ενός Πατέρα – βλέπε Οίκος!

Η Οικο-γένεια του Θεού είναι τόσο σημαντική για την σωτηρία μας, όσο και για το πως ζούμε την ζωή της πίστης σε αυτό τον κόσμο.
Οι θρησκείες αυτού του κόσμου παράγουν πιστούς στον «θεό» της κάθε θρησκείας (ακόμη και οι Χριστιανικές θρησκείες όπου οι «εκκλησίες» απλά παρέχουν θρησκευτικές παραστάσεις για τους «πιστούς»).
Αλλά τα τέκνα του Θεού, τα αδέλφια του Ιησού, γεννώνται και αυξάνουν μέσα στην Οικο-γένεια του Πατέρα για να γίνουν «υιοί του Οίκου» όταν ο Πατέρας θα τους έχει βρει δόκιμους για να τους εμπιστευτεί την δύναμη και εξουσία της Βασιλείας Του!

«Αδελφοί, αν κάποιος ανάμεσά σας αποπλανηθεί από την αλήθεια, και κάποιος άλλος τον φέρει πίσω, 20 ας ξέρει ότι, αυτός που έφερε πίσω έναν αμαρτωλό από την πλάνη τού δρόμου του, θα σώσει μια ψυχή από τον θάνατο, και θα σκεπάσει πλήθος αμαρτιών.» (Ιάκωβος 5:19)

Η πρώτη βιβλική αναφορά που γίνεται στην παρακάτω διδασκαλία είναι από Λουκά 15:4-6 για το πρόβατο που είναι μακριά από το Ποίμνιο, ότι είναι ένα χαμένο πρόβατο.
Ο ξεκάθαρος υπαινιγμός της διδασκαλίας είναι ότι ένας αμαρτωλός που έχει σωθεί από την Αμαρτία και τον Θάνατο και έχει γίνει παιδί Θεού, δηλαδή «ένα πρόβατο του Κυρίου», θα απολεσθεί εάν απομακρυνθεί από το Ποίμνιο (που είναι η πραγματική Εκκλησία του Χριστού, που είναι ο Οίκος του Πατέρα Θεού).
Η πλέον συνηθισμένη αιτία που άνθρωποι απομακρύνονται από την κοινωνία του Σώματος του Χριστού και παραμένουν μόνοι, αποκομμένοι από την πνευματική οικογένεια του Θεού, είναι ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι αποπλανούνται από την Αλήθεια.

Η πιο διαδεδομένη διδαχή που ευθύνεται για το ότι οι άνθρωποι αποκόπτονται από την κοινωνία της Οικογένειας του Θεού είναι η διδαχή της «ατομικής μου σωτηρίας», που με λίγα λόγια συνοψίζεται στο εξής:

«Ο Ιησούς πέθανε για να με σώσει, με έσωσε και τώρα είμαι σωσμένος και δεν χρειάζομαι να συμμετέχω σε τοπική εκκλησία για να σωθώ, αφού είμαι ήδη σωσμένος».

Αυτή η πλάνη:

-> σχίζει και πετά σαν άχρηστες πολλές σελίδες μέσα από την Αγία Γραφή,
-> αγνοεί και εκμηδενίζει την ανάγκη για ΚΟΙΝΩΝΙΑ και όχι απλά για θεωρητική συμμετοχή πίστης,
-> αποπλανά τους ανθρώπους στο να απομακρύνονται από την Αλήθεια και την προστασία του Οίκου του Θεού.

Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι που ναι μεν κάποτε έγιναν πρόβατα του Θεού μέσω πίστης στον Ιησού, αλλά μετά έφυγαν για να βαδίσουν στην απώλεια καθώς είναι αποκομμένοι από το Ποίμνιο και εκτεθειμένοι στους λύκους...
Σύμφωνα με τον Ιάκωβο, εάν φέρουμε πίσω έναν αμαρτωλό από την πλάνη τού δρόμου του, θα σώσουμε μια ψυχή από τον θάνατο! Γι’ αυτό και ο Κύριος Ιησούς θεωρεί ότι ένα πρόβατο απομακρυσμένο από το Ποίμνιο (δηλ. τον Οίκο του Θεού) είναι ένα χαμένο πρόβατο. Το καλό είναι ότι πάντα υπάρχει η ευκαιρία και η ελπίδα να το προλάβουμε ζωντανό και να το φέρουμε πίσω στην ζεστασιά του Οίκου.
Η Εκκλησία λοιπόν είναι η επίγεια φανέρωση της Βασιλείας του Θεού, που έχει την μορφή του Οίκου όπου ο Θεός μεγαλώνει τα παιδιά Του (ή τουλάχιστον, αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο του Θεού, άσχετα με το ποιά είναι η πραγματικότητα σήμερα).

Από μια οπτική γωνία μπορείς να πεις ότι η «κουλτούρα» της Βασιλείας του Θεού σε αυτό τον κόσμο φανερώνεται μέσα από το θεσμό της Οικο-γένειας.
Αυτό θα έπρεπε να είναι ένα σχετικά απλό πράγμα, αλλά ταυτόχρονα δημιουργείται μια πρόκληση για σωστή κατανόηση. Η πρόκληση έγκειται στο ότι ενώ υπάρχει η απλότητα της Αγίας Γραφής, καθώς αυξανόμαστε εν Χριστώ μας βομβαρδίζουν διάφορες διδαχές που στην ουσία διδάσκουν διαφορετικά πράγματα από αυτά που λέει η Γραφή.
Επίσης βιώνουμε πρακτικά έναν Χριστιανισμό που διαφέρει σημαντικά από αυτά που λέει η Αγία Γραφή.
Το αποτέλεσμα είναι ότι σα να μπαίνουν «γυαλιά» επάνω στα μάτια μας που «χρωματίζουν» τα πάντα που βλέπουμε και μελετούμε στην Γραφή σύμφωνα με τις διδαχές που έχουμε λάβει είτε με λόγια είτε με εμπειρίες.

Η πραγματικότητα της εκκλησίας όπως είναι σήμερα εστιάζει την προσοχή της σε ένα μόνον θέμα: την ατομική ΜΟΥ Σωτηρία.
Αναγνωρίζω ότι αυτό είναι μια υπέρ-γενίκευση, αλλά όμως σε μεγάλο βαθμό ολόκληρος ο Χριστιανισμός της Διαμαρτύρησης αφορά και περιστρέφεται γύρω από την σωτηρία των αμαρτωλών (υποβαθμίζοντας ή/και αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του Ευαγγελίου της Βασιλείας του Θεού).
Από μόνο του δεν είναι κακό το να εστιάζουμε την προσοχή μας στην ανάγκη για Σωτηρία από τον Θάνατο και το πνεύμα αυτού του κόσμου.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν η δική μου ατομική σωτηρία γίνεται το εμπόδιο που δεν με αφήνει να δω και να παραλάβω την «κουλτούρα» της Βασιλείας του Θεού στη ζωή μου – όταν τα πάντα που μελετώ στην Γραφή τα ερμηνεύω μέσα από τα «χρωματισμένα γυαλιά» της δικής μου ατομικής σωτηρίας.

Αυτή είναι λοιπόν η πρόκληση που έχουμε στην προσπάθεια μας να καταλάβουμε το μήνυμα του Οίκου του Θεού, που από μόνο του θα έπρεπε να είναι πολύ απλό!

«Η απλότητα που είναι στον Χριστό» (έκφραση από Β’ Κορινθίους 11:3)

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε το μήνυμα θα πρέπει να αφαιρέσουμε τα «γυαλιά της ατομικής μας σωτηρίας» και να «φορέσουμε» τα «γυαλιά» με το «σωστό χρώμα», που είναι τα γυαλιά της απλότητας που είναι στον Χριστό, που σημαίνει το εξής:

-> απλά δεχόμαστε αυτά που είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή ακόμη κι αν δεν κάνουν νόημα στην ανθρώπινη διάνοια μας - αυτά που μας μαθαίνει ο γραπτός Λόγος αποτελούν την «κουλτούρα» της Βασιλείας που ο Θεός θέλει να ενστερνιστούμε.

Η «κουλτούρα της Βασιλείας του Θεού» δεν είναι αυτά που μας λένε άλλοι άνθρωποι ή αυτά που βλέπουμε τριγύρω μας, αλλά έρχεται σε μας μέσα από την απλότητα με την οποία αφήνουμε την Αγία Γραφή να μας μιλήσει και να μας μάθει ποιά είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία της Βασιλείας με τα οποία καλούμαστε να ζούμε.
Η πραγματικότητα της εν Χριστώ ζωής μερικών παιδιών του Θεού είναι ότι είναι πρόβατα του Χριστού, δηλαδή σωσμένοι από την εξουσία του Θανάτου, απολυτρωμένοι με το Αίμα του Ιησού.
Αυτό είναι υπέροχο από μόνο του! Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα... είναι τελικά μόνοι, χωρίς πνευματική οικογένεια όπου να αισθάνονται ότι ανήκουν, όπου είναι το σπίτι τους όπου αισθάνονται ασφάλεια, αγάπη, αποδοχή, στήριξη, και κάθε τι άλλο που περιμένει κανείς από την οικογένεια του. Εδώ τώρα ας διαβάσουμε μια παραβολή σημαντική για το θέμα μας: 

Ένα πρόβατο μακριά από το Ποίμνιο είναι ένα χαμένο πρόβατο!

«Ποιος άνθρωπος από σας, αν έχει 100 πρόβατα, και χάσει το ένα απ' αυτά, δεν αφήνει τα 99 στην έρημο και πηγαίνει αναζητώντας το χαμένο, μέχρις ότου το βρει; 5 Και βρίσκοντάς το, το βάζει επάνω στους ώμους του, χαίροντας· 6 και ερχόμενος στο σπίτι, συγκαλεί τους φίλους και τους γείτονες, λέγοντάς τους: Χαρείτε μαζί μου, επειδή βρήκα το πρόβατό μου που είχε χαθεί.» (Λουκάς 15:4)

Ποιο ήταν το πρόβλημα με αυτό το πρόβατο; Ας δούμε πρώτα ποιο ΔΕΝ ήταν το πρόβλημα... ΔΕΝ ήταν λύκος! ΔΕΝ ήταν κατσίκι. ΔΕΝ ήταν φίδι!
Ήταν ΗΔΗ ΠΡΟΒΑΤΟ! Δηλαδή είχε ήδη την φύση του Ιησού, του Αμνού του Θεού.

Έτσι συμβαίνει και με αρκετά πρόβατα του Θεού, είναι μόνα τους χωρίς Οικο-γένεια (πηγαίνουν μεν σε εκκλησιαστικές παραστάσεις θρησκευτικού περιεχομένου, αλλά απλά είναι εκκλησιαστικές συναθροίσεις που παρακολουθούν, που δεν είναι όμως μια συνάντηση Οικο-γένειας).
Ποιο ήταν λοιπόν το πρόβλημα με εκείνο το πρόβατο της παραβολής του Ιησού; Ήταν ήδη πρόβατο, αλλά ήταν απομονωμένο, μόνο του, μακριά από το Ποίμνιο.
Επομένως αυτή η παραβολή δεν μιλά για αμαρτωλούς που ο Ιησούς ψάχνει για να ελκύσει, αλλά για συγχωρημένους πιστούς που είναι έξω από Ποίμνιο... αυτά τα πρόβατα του Θεού ο Ιησούς Χριστός τα θεωρεί «χαμένα πρόβατα»!
Δεν είναι χαμένα επειδή δεν είναι πρόβατα αυτά τα αδέλφια μας, αλλά επειδή δεν είναι μέσα σε Ποίμνιο... ξαφνικά η σημαντικότητα του Ποιμνίου που φαίνεται μέσα από την παραβολή είναι πολύ διαφορετική, έτσι δεν είναι; Όμως υπάρχει ένα πρόβλημα με όλα αυτά...
Τι θα γινόταν αν το μήνυμα μου είχε έναν διαφορετικό τίτλο, όπως λ.χ. «Η Σωτηρία είναι μέσα στην Εκκλησία»;
Αυτό το ισχυρίζονται οι Εκκλησιαστικοί Οργανισμοί (ιδιαίτερα οι παραδοσιακές εκκλησίες).
Είναι φυσικό λοιπόν να μας απωθούν τέτοιες σκέψεις, ότι μπορεί η Σωτηρία μας να είναι μέσω της Εκκλησίας! Λες και ένας θρησκευτικός οργανισμός έχει την δύναμη να σώζει από τον Θάνατο και να χαρίζει αιώνια ζωή!!! Αυτός είναι από τους σημαντικούς λόγους άλλωστε που έγινε η Διαμαρτύρηση, καθώς δεν ήταν αποδεκτά κάποια δόγματα των παραδοσιακών Εκκλησιαστικών Οργανισμών, ιδιαίτερα στο θέμα της Σωτηρίας.
Στα σίγουρα η Σωτηρία μου ΔΕΝ είναι μέσα στην Εκκλησία, αλλά στο Αίμα του Αμνού του Θεού με το οποίο με εξαγόρασε από την εξουσία του Σκότους και με απολύτρωσε από το κράτος του Θανάτου, για αιώνια ζωή! Και όμως ο Κύριος Ιησούς δίδαξε ότι ένα μοναχικό πρόβατο είναι ένα χαμένο πρόβατο!
Άραγε η Αγία Γραφή μας βοηθά να λύσουμε αυτό το «μυστήριο»; Πιστεύω πως ΝΑΙ! Ας αρχίσουμε με μια θεμελιώδη περικοπή της Γραφής –

Ποιά ήταν/είναι η μεγαλύτερη εντολή στο Νόμο του Θεού;

Δάσκαλε, ποια εντολή είναι μεγάλη μέσα στον νόμο; 37 Και ο Ιησούς τού είπε: «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου». 38 Αυτή είναι πρώτη και μεγάλη εντολή. (Ματθαίος 22:36)

Ως εδώ όλα καλά.. αυτό είναι εύκολο! Όμως το επόμενο εδάφιο μας δημιουργεί ένα μικρό πρόβλημα...

39 Δεύτερη, όμως, όμοια μ' αυτή είναι: «Θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». 40 Σ' αυτές τις δύο εντολές κρέμονται ολόκληρος ο νόμος και οι προφήτες. 

Κάποιος είπε : «Είσαι Χριστιανός; Δείξε μου το από το πως ζεις!»

Και τώρα ας παραφράσουμε το εδάφιο 39, που λέει το εξής: Αν πραγματικά αγαπάς τον Κύριο τον Θεό με όλο σου το είναι, τότε είναι σα να σου λέει ο Θεός... «δείξε μου πως με αγαπάς, από το πως αγαπάς τον πλησίον σου»! Εδώ η έμφαση είναι στη λέξη «πλησίον» που σημαίνει ότι αυτός που αγαπάς είναι δίπλα σου! Αν είμαι όμως ένα μοναχικό πρόβατο του Θεού, δεν υπάρχει κανείς δίπλα μου...

Και τώρα θα μιλήσουμε για το Αίμα που μας σώζει.

Νωρίτερα αναρωτηθήκαμε αν η σωτηρία είναι από την Εκκλησία, και είπαμε ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ, ΔΕΝ είναι η Εκκλησία που σώζει, αλλά το Αίμα! Όμως επίσης είπαμε ότι υπάρχει μια σύγκρουση, μια πρόκληση για να καταλάβουμε την παραβολή του χαμένου προβάτου, και έτσι είμαστε σε μια διαδρομή εξερεύνησης της αλήθειας... Είπαμε ότι αν διαβάζαμε την Αγία Γραφή χωρίς να φοράμε «γυαλιά» διαφόρων διδασκαλιών, και αν αφήναμε την Γραφή να μας μιλήσει και να μας εξηγήσει... για να δούμε τι θα μας έλεγε...
Υπήρχε μια εποχή του κόσμου πριν από την έλευση του Ιησού Χριστού στη Γη. Ας την αποκαλέσουμε την «προ-Χριστού εποχή».
Ο Θεός χρησιμοποίησε αυτά που έγιναν στην προ-Χριστού εποχή για να προετοιμάσει το έδαφος και την πνευματική ατμόσφαιρα για την έλευση του Ιησού, και μας έδωσε σε γραπτά κείμενα τα πάντα που ο Ιησούς επρόκειτο να εκπληρώσει, δηλαδή να γεμίσει, να τους δώσει υπόσταση, να τα κάνει πραγματικά.
Ο Ιησούς δεν έκανε τίποτε που δεν ήταν ήδη γραμμένο. Όλα όσα έκανε ήταν η εκπλήρωση αυτών που ήταν γραμμένα, και μάλιστα σε προσδιορισμένους καιρούς. Πως μας προετοίμασε στην προ-Χριστού εποχή ο Θεός για τον Ιησού; Δείχνοντας μας στη Γη με φυσική μορφή την σκιά των επουρανίων που επρόκειτο να έλθουν.
Μάλιστα μας είχε ήδη δώσει το Ευαγγέλιο, την Σωτηρία, και είχε αποκαλύψει την Βασιλεία Του. Μας είχε διδάξει τις αρχές της Ιεροσύνης, και είχε κάνει γνωστές τις αλλαγές που θα ερχόντουσαν στον κόσμο όταν θα ερχόταν η ώρα ο Θεός να φανερωθεί στον κόσμο στο πρόσωπο του Ιησού.

Μας είχε δείξει και πως θα έμοιαζε η Εκκλησία! Ας αρχίσουμε από αυτό... πως θα έμοιαζε η Εκκλησία σύμφωνα με αυτά που μας έδειξε ο Θεός στην προ-Χριστού εποχή; (δηλαδή, μέσω του λαού Ισραήλ;)

-> μια συναγωγή περιτμημένων πιστών στον Νόμο του Θεού που ήταν όλοι από την ίδια γενεαλογία και γραμμή αίματος (δηλαδή του Αβραάμ).

Όλα αυτά ήταν στο φυσικό περιβάλλον στην προ-Χριστού εποχή, επειδή ήταν σκιές των μελλόντων. Εφόσον ήταν σκιές επάνω στη Γη, αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν/υπάρχουν επουράνιες υποστάσεις που ρίχνουν την σκιά τους στη Γη όταν πέσει επάνω τους το Φως του Θεού.
Όλες αυτές οι ουράνιες υποστάσεις που έριχναν την σκιά τους στη Γη στην προ-Χριστού εποχή αφορούσαν τον Ιησού Χριστό, ήταν μέσω του Ιησού Χριστού και για τον Ιησού Χριστό!
Πως έμοιαζαν; Ήταν ένας λαός, ένα έθνος, όλοι περιτμημένοι στη σάρκα, όλοι από την ίδια γενεαλογία αίματος, και όλοι υπάκουαν στις Εντολές του Θεού.
Αν λοιπόν αυτή ήταν η επίγεια σκιά, άραγε μπορούμε τώρα να δούμε την Εκκλησία μέσα σε αυτή την περιγραφή;

Πως μοιάζει τώρα η Εκκλησία που είναι από τον ουρανό;

-> ένας λαός της ίδιας γενεαλογίας (δηλαδή απόγονοι του Αβραάμ δια πίστεως) και αίματος (δηλαδή του Αίματος του Αμνού του Θεού), όλοι περιτμημένοι – ΟΧΙ στη σάρκα αλλά στην καρδιά, και όλοι υπάκουοι στις εντολές του Πατέρα τους.
Η καρδιά του Πατέρα αποκαλύφθηκε μέσω του Νόμου στην προ-Χριστού εποχή - δηλαδή ο Νόμος ήταν η σκιά επουράνιας υπόστασης - που σε μας εκπληρώνεται μέσω του Χριστού όχι απλά σαν εντολές Νόμου – αλλά πως;

Πως η επίγεια σκιά του Νόμου αποκτά ουράνια υπόσταση δια του Ιησού Χριστού; Είναι η καρδιά του Πατέρα που είναι πλέον χαραγμένη στις καρδιές της σάρκας που έβαλε στα δικά Του παιδιά! Ας δούμε σαν παράδειγμα:
«Θα αγαπάς Κύριο τον Θεό σου» - αυτή ήταν η εντολή του Νόμου, που ήταν αυστηρή, και οι Εβραίοι ήταν υποχρεωμένοι να την υπακούν αλλιώς θα ερχόταν τιμωρία.
Ο τρόπος που αυτή η σκιά της προ-Χριστού εποχής βρίσκει εφαρμογή στην Καινή Διαθήκη της Χάρης είναι ως εξής:
«Εγώ αγαπάω τον Κύριο τον Θεό μου»! όχι σαν εντολή, αλλά είναι πλέον χαραγμένο στην καρδιά μου από τον ίδιο τον Θεό!
Δηλαδή, Τον αγαπώ από τα βάθη της καρδιάς μου επειδή η καρδιά μου είναι γεμάτη από αγάπη για Αυτόν – αυτό βρίσκω μέσα στην καρδιά μου γι’ Αυτόν. Δεν το κάνω επειδή είμαι υποχρεωμένος να υπακούσω μια εντολή, αλλά επειδή το θέλω!

Και τώρα ας επιστρέψουμε στο Αίμα!

Η Εκκλησία, η σωτηρία, το αίμα, και η πρόκληση να καταλάβουμε την σχέση μεταξύ τους... ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται μεταξύ τους σύμφωνα με την Αγία Γραφή;
Όπως είπαμε, η πρόκληση έγκειται στο να καταλάβουμε αν η Σωτηρία είναι μόνον από το Αίμα, ή, μέσω της Εκκλησίας.
Είναι άραγε το χαμένο πρόβατο της παραβολής, ένα πρόβατο επειδή αυτή είναι η φύση του Αμνού του Θεού που του έδωσε ο Θεός (δηλαδή όταν ο εν λόγω άνθρωπος πίστεψε στον Ιησού), ή, αυτό που το κάνει πρόβατο είναι επειδή βρίσκεται μέσα στο Ποίμνιο;
Είναι φανερό ότι το να είσαι στο Ποίμνιο δεν σε κάνει αυτόματα πρόβατο! Επίσης το να φύγεις από το Ποίμνιο δεν σου αφαιρεί αυτομάτως τα χαρακτηριστικά του προβάτου. Ας δούμε την συνέχεια που μας βοηθά να καταλάβουμε:

Στην Έξοδο κεφάλαιο 12 βρίσκουμε την σκιά, την επίγεια μορφή αυτού που θα ερχόταν αργότερα να εκπληρώσει το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού που είναι εξ ουρανού:
Δηλαδή, το πως να σωθείς από την σκλαβιά της Αιγύπτου, πως να απομακρυνθείς από τα δεσμά του Φαραώ ώστε να ζήσεις σε μια διαφορετική πραγματικότητα, στην οποία ο Κύριος είναι ο Θεός σου – δεν σε κυβερνά πλέον ο Φαραώ, ο άρχοντας αυτού του κόσμου, αλλά ο Κύριος!
Φεύγοντας από την Αίγυπτο, πρέπει να μάθεις να ζεις σε μια νέα πραγματικότητα όπου η τροφή και υγεία σου δεν εξαρτώνται από τα φυσικά δεδομένα αυτού του κόσμου. Ότι η δύναμη των χεριών σου ενάντια στους εχθρούς σου δεν οφείλεται σε μυϊκή δύναμη, αλλά εξαρτάται από το ποιός είναι ο Θεός που είναι μαζί (μέσα) σου.

Ώστε, που βρίσκουμε το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού στην προ-Χριστού εποχή; Είναι στην Έξοδο κεφ.12, ή καλύτερα, αρχίζει από εκεί, όπου λέει στο εδάφιο 2:

«Ο μήνας αυτός θα είναι σε σας αρχή μηνών· θα είναι σε σας ο πρώτος από τους μήνες τού χρόνου».

Γιατί ο Θεός έθεσε εκείνα τα γεγονότα σαν αρχή του ημερολογίου; Επειδή ήταν η αρχή της πορείας αναχώρησης από την Αίγυπτο ώστε ο λαός του Θεού να μάθει να ζει στην ελευθερία μαζί με τον Θεό.
Για εμάς της Καινής Διαθήκης συμβολίζει την αρχή της πορείας μας έξω από την εξουσία του κόσμου ώστε να μάθουμε να βιώνουμε την Βασιλεία του Θεού στη ζωή μας - όπου μια ζωή λατρείας του Θεού οδηγεί στην υπερφυσική φανέρωση της δύναμης Του μέσα από εμάς.

Πως λοιπόν ξεκίνησε η νέα πορεία για εκείνους τους Εβραίους στην Αίγυπτο; πάμε στο επόμενο εδάφιο 3: «Να μιλήσετε σε ολόκληρη τη συναγωγή τού Ισραήλ, λέγοντας: Τη δέκατη ημέρα αυτού του μήνα ας πάρουν για τον εαυτό τους κάθε ένας ένα αρνί, σύμφωνα με τις οικογένειες των πατριών τους, ένα αρνί για κάθε οικογένεια.»

Εδώ η λέξη «πατριά» είναι πολύ σημαντική για το θέμα μας. Δείχνει πως οι οικογένειες ήταν μαζεμένες με βάση την κάθε πατριά, και πως το αρνί που τους είπε ο Θεός να πάρουν έπρεπε να είναι σύμφωνα με την κάθε κατ’ οίκον συγγένεια.
Ο ρόλος του Οίκου αρχίζει να φαίνεται πόσο σημαντικός είναι στο εδάφιο 7: «Και θα πάρουν από το αίμα και θα βάλουν επάνω στους δύο παραστάτες, κι επάνω στο ανώφλι τής θύρας των σπιτιών, όπου θα το φάνε.»
Το αίμα δεν ήταν επάνω στους ανθρώπους, αλλά επάνω στους οίκους των πατριών – ας δούμε το εδάφιο 22: «έπειτα, πάρτε μια δέσμη από ύσσωπο, και βουτήξτε την στο αίμα, που θα είναι σε μια λεκάνη· και από το αίμα που θα είναι μέσα στη λεκάνη, χτυπήστε το ανώφλι και τους δύο παραστάτες των θυρών· και κανένας από σας δεν θα βγει έξω από τη θύρα τού σπιτιού του μέχρι το πρωί».

Ο κάθε Εβραίος έπρεπε να είναι μαζί με την συγγένεια του μέσα στον οίκο του πατέρα του για να σωθεί από τον θάνατο και να γνωρίσει την ελευθερία από την Αίγυπτο.
Άραγε μπορούμε εδώ να δούμε τι θέλει να μας διδάξει η Αγία Γραφή για την σχέση και τον ρόλο ανάμεσα στο Αίμα του Αμνού του Θεού και την δική μας κοινωνία εντός του Οίκου του Θεού που είναι η Εκκλησία;

Εδάφιο 23: «επειδή, ο Κύριος θα περάσει για να χτυπήσει τους Αιγυπτίους· και όταν δει το αίμα επάνω στο ανώφλι και επάνω στους δύο παραστάτες, ο Κύριος θα παρατρέξει τη θύρα, και δεν θα αφήσει τον εξολοθρευτή να μπει μέσα στα σπίτια σας, για να χτυπήσει.»

Που ήταν λοιπόν το Αίμα;
Τώρα εδώ είναι καλό να θυμηθούμε πόσο σημαντικό είναι να φοράμε τα σωστά «γυαλιά», της απλότητας που είναι στον Χριστό! Δεν θέλουμε να ερμηνεύσουμε αυτό που διαβάζουμε, ούτε να αλλάξουμε αυτό που θέλει η Γραφή να μας διδάξει – μας διδάσκει ότι το Αίμα δεν αφήνει τον «εξολοθρευτή» να χτυπήσει όσους είναι μέσα στον Οίκο.
Ναι μεν είναι το Αίμα που σώζει από τον Θάνατο, αλλά υπάρχει μια απλή προϋπόθεση – το να είμαι μέσα στον Οίκο του Θεού το κάθε μέλος της οικογένειας! Εκεί είναι η προστασία μου, μέσα στη συγγένεια μου όπου έχω κοινωνία με τους πλησίον μου. Επίσης μας διδάσκει ότι το αρνί που πεθαίνει για με προστατεύσει από τον Θάνατο (που συμβολίζει τον Ιησού, Αμνό του Θεού) ενεργεί όχι ατομικά αλλά συλλογικά για όλα τα μέλη της συγγένειας που είναι μέσα στον Οίκο του Πατέρα μου (αυτό μπορούμε να το δούμε και σαν συμβολισμό της κάθε τοπικής Εκκλησίας).
Εάν αυτά που μας δείχνει η Γραφή ματαιώνουν άλλες διδασκαλίες που έχουμε ακούσει, νομίζω είναι σημαντικό να αποφασίσουμε αν θα ακούμε τις διδασκαλίες των ανθρώπων που ερμηνεύουν την Γραφή σύμφωνα με ανθρώπινη σοφία, ή εάν θα μάθουμε από την απλότητα που είναι στην Αγία Γραφή – όπου το Αίμα του Αμνού είναι επάνω στον Οίκο και όχι επάνω στο κάθε άτομο χωριστά!

Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει κανένα εδάφιο που να στηρίζει ότι το Αίμα είναι επάνω στο κάθε άτομο ξεχωριστά.

Αντίθετα, στην Α’ Ιωάννου η Γραφή λέει τα εξής στο πρώτο κεφάλαιο, εδάφια 3 έως 7 – ότι το αίμα του Ιησού Χριστού μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία κάτω από προϋποθέσεις:

-> ότι περπατάμε στο φως, το οποίο φαίνεται από το ότι έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλο! Ναι μεν είναι από το Αίμα ο καθαρισμός, αλλά ενεργείται μέσα από την κοινωνία εντός του Οίκου, όπου βρίσκει και εφαρμογή η μεγαλύτερη εντολή να αγαπούμε τον πλησίον μας. Αγάπη και κοινωνία με τον πλησίον υπάρχει μόνον στη συγγένεια εντός του Οίκου (δηλαδή μέσα στην κάθε τοπική εκκλησία).
Κι εδώ επιστρέφουμε στην μαρτυρία αρκετών αδελφών μας που ενώ είναι πρόβατα, στην ουσία είναι μόνα τους, ακόμη κι αν πηγαίνουν σε εκκλησιαστικές συναθροίσεις.
Κάποια μέρα όμως έφυγαν ή φεύγουν απογοητευμένα από τις διάφορες τοπικές συναθροίσεις που πήγαιναν, και μάλιστα με μαχαιριές στην πλάτη από τα ίδια τα «αδέλφια»... όπου οι υπεύθυνοι των τοπικών εκκλησιών όχι μόνον δεν τα αντιμετώπισαν σαν συγγενή τους, αλλά μάλλον σαν εχθρό τους και ανεπιθύμητο εισβολέα.

Το Θέλημα του Θεού Πατέρα μας όμως είναι: Κάθε άνθρωπος του Θεού πρέπει να βρει τον δικό του Οίκο και τους δικούς του συγγενείς.

Αν φέρουμε πρόβατα άλλου Οίκου στον δικό μας Οίκο, τότε καταδικάζουμε αυτά τα πρόβατα σε προβλήματα. Είναι ο Θεός Αυτός που θέτει τα πρόβατα Του σε Οίκους της δικής Του επιλογής «κατά συγγένειες» στις οποίες έχουμε κοινωνία με αλλήλους.
Αυτός είναι ο Πατέρας που θέλει να μεγαλώσει τα δικά Του παιδιά μέσα στον κάθε Οίκο που Αυτός έχει οικοδομήσει γι’ αυτό τον σκοπό.
Επίσης ο Κύριος Ιησούς είναι ο Ποιμένας που θέλει να ποιμαίνει τα πρόβατα Του όπως Αυτός τα θέτει το κάθε ένα σε τοπικά Ποίμνια.
Η φύση του Θεού σαν Πατέρας και του Ιησού σαν Ποιμένας φανερώνονται μέσα από ανθρώπους στους οποίους ενεργεί το Χρίσμα για την Οικοδομή των ανθρώπων. Όπως κάθε πρόβατο γνωρίζει την φωνή του Ποιμένα του, έτσι και κάθε πιστός δια του πνεύματος αναγνωρίζει ποιος άνθρωπος έχει το Χρίσμα για να είναι δικός του Ποιμένας, μέσα από τον οποίο φανερώνεται η ενέργεια του Ποιμένα όλων μας, του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Όπως αναφέρει και η Γραφή, είναι ο Θεός που θέτει τους μεμονωμένους σε Οίκους!

«Πατέρας των ορφανών, και κριτής των χηρών, είναι ο Θεός στον άγιό Του τόπο. 6 Ο Θεός κατοικίζει σε οικογένεια τους μεμονωμένους· βγάζει τους δέσμιους σε αφθονία· οι αποστάτες, όμως, κατοικούν σε άνυδρη γη.» (Ψαλμός 68:5)

-> Η κάθε λοιπόν τοπική εκκλησία είναι σα να αποτελεί ένα «συλλογικό πρόσωπο» το οποίο έχει επίσης ανάγκη να ανήκει στην «Πατριά» που ο Θεός έχει επιλέξει.
Δεν θα επεκταθούμε τώρα σε αυτό το θέμα, αλλά αυτό φαίνεται καθαρά μέσα από τον λαό Ισραήλ όπου τα άτομα δεν ήταν απλά μόνον ανά συγγένειες αλλά και σύμφωνα με Πατριές και Φυλές.
Οι Εβραίοι ζούσαν ενωμένοι σε συγγένειες, Οίκους, Πατριές, και Φυλές. Έτσι όπως ζούσαν, έτσι πήγαιναν και στον πόλεμο με τον ίδιο τρόπο ανά συγγένειες.

(Υπάρχουν πολλά εδάφια που περιγράφουν πως ο Θεός έχει σχεδιάσει να λειτουργεί το Σώμα Του επάνω στην Γη αλλά δεν θα εμβαθύνουμε περισσότερο εδώ).

Ώστε η «κουλτούρα» της Βασιλείας του Θεού φανερώνεται μέσα από τον θεσμό της Οικο-γένειας, και σε φυσικό και σε πνευματικό επίπεδο, καθώς είναι μια Βασιλεία την οποία ήλθε να μας κάνει γνωστή ένας Υιός! Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε για τον Ιησού είναι ότι ήταν Υιός ενός Πατέρα! Ήλθε στην Γη για να μας φανερώσει τον Πατέρα Του!

Κι έτσι τα πάντα της Βασιλείας Του εκπορεύονται από μια Πατριά. Τα πάντα που έχουν να κάνουν με την Σωτηρία μας από το κράτος του Θανάτου έχουν σχέση με την θέση που μας έχει θέσει ο Θεός Πατέρας για να είμαστε υιοί ενός Οίκου – εκεί είναι η προστασία μας, εκεί φανερώνεται η αγάπη, εκεί μας χρησιμοποιεί ο Κύριος σαν μέλη μιας Οικο-γένειας! ΑΜΗΝ!

Του Γιώργου Μαρκάκη
Μερική Διασκευή Αναστάσιου Αρώνη