ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΑ!

«Αν κάποιος Εμένα υπηρετεί, Εμένα ας ακολουθεί· και όπου Είμαι Εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός Μου υπηρέτης· και αν κάποιος υπηρετεί Εμένα, θα τον τιμήσει ο Πατέρας» (Ιωάννης 12:26)

Είτε είναι κάλεσμα για Ιεροσύνη και έργο στην Εκκλησία, είτε στο χώρο της Αγοράς, τις Τέχνες και τις Επιστήμες, το κάλεσμα του Θεού που φανερώνεται μέσα από εξαιρετικά πνευματικά χαρίσματα ή ξεχωριστές κοινωνικές, ακαδημαϊκές ή άλλου είδους ικανότητες, επιδεξιότητες, και δεξιοτεχνίες, αποτελεί την εσωτερική ώθηση που μας κινητοποιεί να θέλουμε και να κάνουμε πράγματα, όπου το κάλεσμα του Θεού φανερώνεται μέσα από τα έργα μας και τα μοναδικά ταλέντα που έχει δώσει στον κάθε έναν από εμάς, ώστε να τα χρησιμοποιούμε σε υπακοή της οδηγίας του Πνεύματος Του, υπηρετώντας Τον με το να εκπληρώνουμε το δικό Του καλό θέλημα.

Τα δύο πρώτα πράγματα που είναι κλειδιά για το Νέο Έτος, που ο Κύριος μιλάει είναι:
Αγιασμός, και Ιωάννου 12:26 ( «Αν κάποιος Εμένα υπηρετεί, Εμένα ας ακολουθεί...»)

Αγιασμός είναι το να ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας από τον κόσμο προς τον σκοπό της αφιέρωσης στον Κύριο. Τώρα ας σκεφτούμε έναν υπηρέτη που ακολουθεί πιστά τον Κύριο του όπου κι αν αυτός πάει, και κάνει τα πάντα που αυτός ζητά από τον υπηρέτη Του.
Αυτός ο υπηρέτης δεν έχει δική του ζωή, αλλά η ζωή του είναι ξεχωρισμένη και αφιερωμένη στην υπηρεσία του Κυρίου του – όμως αυτό είναι ακριβώς ο ορισμός του τι είναι «Αγιασμός στον Κύριο». Είναι μια ζωή θυσίας όπου κάποιος θέτει την ζωή του για τον σκοπό του να υπηρετεί τον Κύριο του κάνοντας το θέλημα του. Έχοντας αυτό υπόψη μας, ας διαβάσουμε τώρα από την Ρωμαίους, με αυτό το φως και κατανόηση. Ο Απ. Παύλος λέει το ίδιο πράγμα με δικά του λόγια:
«ΣΑΣ παρακαλώ, λοιπόν, αδελφοί, χάρη των οικτιρμών τού Θεού, να παραστήσετε τα σώματά σας θυσία ζωντανή, άγια στον Θεό, ευάρεστη [που είναι] η λογική σας λατρεία [δηλαδή ‘υπηρεσία’]. 2 Και μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας, [ώστε να γίνετε] δόκιμοι [σε αυτό που είναι] το θέλημα του Θεού, [που είναι] αγαθό και ευάρεστο και τέλειο.» (Ρωμαίους 12:1)

Σημείωση:
Παραθέτω παρακάτω το αρχικό κείμενο, με την εξής διευκρίνιση:
- το γεγονός ότι στο κείμενο το ρήμα είναι «εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς» δεν σημαίνει ότι η μετάφραση είναι απαραίτητα «να δοκιμάζετε». Η χρήση αυτού του ρήματος στο υπόλοιπο κείμενο της Καινής Διαθήκης μας δείχνει ότι η χρήση του ήταν λίγο διαφορετική από το πως χρησιμοποιούμε εμείς στις ημέρες μας το ρήμα «δοκιμάζω». Εκτός από την ελαφρά διαφορετική χρήση του ρήματος της εποχής εκείνης, υπάρχει και η νοηματική πλευρά στο σύνολο της Καινής Διαθήκης. Πουθενά δεν μας καλεί ο Λόγος του Θεού εμείς να γινόμαστε οι δοκιμαστές του θελήματος του Θεού, όμως ξεκάθαρα μας καλεί να γινόμαστε, και να βρεθούμε δόκιμοι, όπως λ.χ. στον Ιάκωβο κεφ.1 εδάφια 3, «η δοκιμασία τής πίστης σας εργάζεται υπομονή», και 12 «Μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό· επειδή, αφού δοκιμαστεί, θα πάρει το στεφάνι τής ζωής».

Όπως το φρούτο «ωριμάζει» για να γίνει «ώριμο», έτσι και ο άνθρωπος «δοκιμάζει» για να βρεθεί «δόκιμος» - αυτός ήταν ο τρόπος που χρησιμοποίησε την έννοια αυτή ο Παύλος, και που γίνεται κατανοητό το ρήμα αν και είναι στο απαρέμφατο «δοκιμάζειν υμάς».

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ θεῷ, εὐάρεστον τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν· 2 καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.» (Ρωμαίους 12:1)

«Δοκιμάζειν υμάς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ» δηλαδή «να γίνετε δόκιμοι εσείς στο θέλημα του Θεού μέσα από την ζωντανή θυσία του σώματος» - όχι μόνον αυτό συνάδει με την χρήση του ρήματος στα κείμενα της ΚΔ, αλλά κυρίως ταιριάζει και σαν έννοια, και σαν «θεολογία» πιο ορθά (ο Θεός δεν μας κάλεσε να γίνουμε δοκιμαστές, αλλά να γίνουμε δόκιμοι, μέσα από τις δοκιμασίες των πειρασμών και των θλίψεων - βλέπε Ρωμ.5:3-4, Α' Πετ. 1:6-7).

Το να λατρεύεις είναι να υπηρετείς 

Είμαστε καλεσμένοι να παραστήσουμε τα σώματα μας ζωντανή θυσία στον Κύριο. Με τα σώματα μας ζούμε το σύνολο της θνητής ζωής μας και αυτό σημαίνει ότι καλούμαστε να παραστήσουμε ολόκληρο το βίο μας στο σύνολο του σαν θυσία ενώπιον του Κυρίου. Ο Παύλος λέει ότι αυτό είναι «άγιο προς τον Κύριο» και αυτό είναι «η λογική μας λατρεία», δηλαδή η υπηρεσία μας, που είναι ευάρεστη σε Αυτόν.

Η βιβλική λέξη ‘λατρεία’ στο κείμενο δεν σημαίνει ακριβώς το ίδιο πράγμα που καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα. Οι περισσότεροι Χριστιανοί ταυτίζουν την ‘λατρεία’ απλά και μόνον με μουσική, υμνωδία, (πνευματικό) χορό, υψωμένα χέρια, ή με το πρόσωπο ξαπλωμένοι καταγής σε προσευχή, κλπ.
Δεν υπάρχει τίποτε κακό ή λάθος με όλες αυτές τις εκφράσεις προσευχής, αγάπης, θαυμασμού, δοξολογίας και ταπείνωσης μπροστά στον Κύριο. Όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε ακόμη και καθημερινά.
Το θέμα όμως είναι ότι όλα αυτά δεν είναι η ‘λατρεία’ όπως την εννοεί η Αγία Γραφή, όπου αυτή η λέξη σημαίνει το να υπηρετούμε τον Κύριο με το να εργαζόμαστε για Αυτόν, (ή να «Τον δουλεύουμε» όπως είναι γραμμένο σε κάποιες μεταφράσεις, αλλά δεν είναι καλή έκφραση στην καθομιλουμένη) κάνοντας το θέλημα Του, σύμφωνα με την οδηγία Του.

Η επίσημη αρχική έννοια της λέξης:
(Από διαδικτυακή πηγή) Το ρήμα «λατρεύω» αρχικά σήμαινε «προσφέρω υπηρεσία έναντι αμοιβής», με το «λάτρον» (λατ. latro) να σημαίνει «αμοιβή», ενώ αργότερα γενικεύτηκε η χρήση του σε κάθε είδους υπηρεσία, ακόμη και δουλική. Η λέξη «λάτρα», που σχετίζεται με τη φροντίδα του νοικοκυριού, μέχρι σήμερα διατηρεί τη μη θρησκευτική χρήση του όρου.

Ο Ιησούς μας διευκρίνισε την έννοια με την εξής παραβολή:

«Αλλά, τι γνώμη έχετε; [Ένας] άνθρωπος είχε δύο γιους· και καθώς ήρθε στον πρώτο, είπε: Παιδί μου, πήγαινε σήμερα να δουλέψεις στον αμπελώνα μου. 29 Και εκείνος απαντώντας, είπε: Δεν θέλω· ύστερα, όμως, μετανιώνοντας, πήγε. 30 Και καθώς ήρθε στον δεύτερο, [του] μίλησε κατά παρόμοιο τρόπο. Και εκείνος απαντώντας, είπε: Εγώ, θα πάω, κύριε· και δεν πήγε. 31 Ποιος από τους δύο έκανε το θέλημα του πατέρα; Του λένε: Ο πρώτος …» (Ματθαίος 21:28)

Η ίδια έννοια γίνεται ξεκάθαρη επίσης και μέσα από τα λόγια του Μαλαχία:
«Τότε, αυτοί που φοβόνταν τον Κύριο μιλούσαν αναμεταξύ τους· και ο Κύριος πρόσεχε, και άκουγε· και γράφτηκε βιβλίο ενθύμησης μπροστά Του, γι' αυτούς που φοβόνταν τον Κύριο, και σέβονταν το όνομά Του· 17 και θα είναι δικοί Μου, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, κατά την ημέρα εκείνη, όταν Εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμά [μου]· και θα τους σπλαχνιστώ, όπως ο άνθρωπος σπλαχνίζεται τον γιο του, που τον δουλεύει. 18 Τότε, θα επιστρέψετε, και θα διακρίνετε ανάμεσα σε δίκαιον και ασεβή, ανάμεσα σ' εκείνον που δουλεύει τον Θεό, κι εκείνον που δεν τον δουλεύει.» (Μαλαχίας 3:16)

Στον σύγχρονο Χριστιανισμό έχουμε μειώσει την έννοια του «δίκαιου» και του «ασεβή» σε διανοητικές θεολογικές έννοιες και διδαχές περί πίστεως, καθώς και ηθικούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Όμως μέσα από τα λόγια του Μαλαχία ο Θεός προσδιορίζει ότι δίκαιος είναι αυτός που υπακούει και κάνει το θέλημα Του, ενώ ασεβής είναι αυτός που αρνείται να εκτελέσει το θέλημα του Θεού.

Το ίδιο πράγμα φαίνεται και στα λόγια του Σαμουήλ προς τον Βασιλιά Σαούλ:

«Και ο Σαμουήλ είπε: Μήπως ο Κύριος αρέσκεται στα ολοκαυτώματα και στις θυσίες, όπως στο να υπακούμε στη φωνή τού Κυρίου; Δες, η υποταγή είναι καλύτερη από τη θυσία· η υπακοή, παρά το πάχος των κριαριών· 23 επειδή, η απείθεια [είναι όπως] το αμάρτημα της μαγείας· και το πείσμα, [όπως] η ασέβεια και η ειδωλολατρεία· επειδή, εσύ απέρριψες τον λόγο του Κυρίου, [γι' αυτό] και ο Κύριος σε απέρριψε από το να είσαι βασιλιάς.» (Α΄ Σαμουήλ 15:22)

Η έννοια της λατρείας που σημαίνει το να δουλεύεις στον Κύριο, μάλλον είναι άγνωστη στην πλειοψηφία των Χριστιανών σήμερα. Έχουμε μειώσει την Αγάπη του Θεού σε συναισθήματα και ψυχικές εκφράσεις, που ονομάζομε «λατρεία».
Αυτή η έννοια της σύγχρονης έκφρασης λατρείας είναι το αντίστοιχο των θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως ο Θεός είναι σα να λέει: «δεν ενδιαφέρομαι για άδειες θυσίες, αλλά σας καλώ να Με υπηρετήσετε δουλεύοντας σε Εμένα με τα έργα της υπακοής σας σε αυτά που σας καλώ να κάνετε για να εκπληρώσετε το θέλημα Μου». 

Ο ορισμός της Αγάπης είναι Υπηρεσία!

Οι περισσότεροι πιστοί γνωρίζουν ότι η μεγαλύτερη εντολή είναι το να αγαπάς τον Θεό. Γνωρίζουμε τι απάντησε ο Ιησούς όταν τον ρώτησαν «Δάσκαλε, ποια εντολή [είναι] μεγάλη μέσα στον νόμο;»
Στο Ματθαίο 22:37 αποκρίθηκε «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου από όλη την καρδιά σου, και από όλη την ψυχή σου, και από όλη τη διάνοιά σου» – ο Ιησούς αναφέρθηκε σε λόγια του Νόμου του Μωϋσή της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν έφτιαξε ένα νέο Νόμο, απλά μίλησε αυτό που ήταν ήδη γραμμένο.
Το θέμα είναι το πως εμείς καταλαβαίνουμε σήμερα τα λόγια που Αυτός είπε τότε. Εμείς τα λάβαμε στην ελληνική γλώσσα, όπου ο Κύριος είπε «Θα αγαπάς τον Κύριο τον Θεό σου».
Έχοντας άγνοια του βιβλικού ορισμού της «αγάπης» εμείς νομίζουμε ότι το να αγαπάς τον Θεό έχει να κάνει με συναισθήματα και ψυχικές εκφράσεις... Όμως αυτό που είπε ο Ιησούς περί «αγάπης του Θεού» ήταν ένας λόγος της Παλαιάς Διαθήκης, όπου προσδιορίζεται τι είναι «αγάπη» με πολύ διαφορετικό τρόπο (από ότι εμείς νομίζουμε ότι είναι αγάπη, με ουμανιστικό τρόπο):

«Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητάει από σένα ο Κύριος ο Θεός σου, παρά να φοβάσαι τον Κύριο τον Θεό σου, να περπατάς σε όλους τους δρόμους Του, και να Τον αγαπάς, και να λατρεύεις τον Κύριο τον Θεό σου με ολόκληρη την καρδιά σου, και με ολόκληρη την ψυχή σου, 13 να τηρείς τις εντολές τού Κυρίου, και τα διατάγματά Του, που εγώ σήμερα σε προστάζω για το καλό σου;» (Δευτερονόμιο 10:12)

Δεν μπορούμε να λέμε «αγαπάω τον Κύριο» εάν δεν Τον υπηρετώ σύμφωνα με το καλό Του θέλημα και συγκεκριμένη οδηγία Του για την ζωή μου.
Ο Κύριος δεν ζητά συναισθηματική αγάπη από θεωρητικούς Χριστιανούς που έχουν διανοητική πίστη σε διδαχές και εκκλησιαστικές πρακτικές – αυτό που ψάχνει να βρει είναι πιστούς υπηρέτες που υπακούν και πράττουν το θέλημα Του – αυτοί είναι οι άγιοι (δηλ. ξεχωρισμένοι) στον Κύριο, των οποίων οι πράξεις υπακοής και υπηρεσίας είναι η λογική λατρεία που είναι ευάρεστη σε Αυτόν. Αυτό ακριβώς εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε:

«Αν κάποιος Εμένα υπηρετεί, Εμένα ας ακολουθεί· και όπου Είμαι Εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός Μου υπηρέτης· και αν κάποιος υπηρετεί Εμένα, θα τον τιμήσει ο Πατέρας»

Μέσα από την Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος μας έδωσε ένα παράδειγμα ανθρώπων που ήταν καλεσμένοι να Τον υπηρετούν σε/με όλη τους την ζωή, σαν φυλή, εκ γενετής.
«Κι αυτές [είναι] οι γενεές τού Ααρών και του Μωυσή, την ημέρα [που] ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή επάνω στο βουνό Σινά ... 5 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:
6 Φέρε τη φυλή τού Λευί, και παράστησέ τους μπροστά στον Ααρών, τον ιερέα, για να υπηρετούν σ' αυτόν. 7 Και θα φυλάττουν τις φυλάξεις Του, και τις φυλάξεις ολόκληρης της συναγωγής, μπροστά στη σκηνή τού μαρτυρίου, εκτελώντας τις υπηρεσίες τής σκηνής. 8 Και θα φυλάττουν όλα τα σκεύη τής σκηνής τού μαρτυρίου, και τις φυλάξεις των γιων Ισραήλ, εκτελώντας τις υπηρεσίες τής σκηνής.
9 Και θα δώσεις τους Λευίτες στον Ααρών και στους γιους του· αυτοί είναι δοσμένοι ως δώρο σ' αυτόν από τους γιους Ισραήλ. 10 Και τον Ααρών και τους γιους του θα τους τοποθετήσεις για να εκτελούν τα καθήκοντα της ιερατείας τους· και όποιος ξένος πλησιάσει θα θανατώνεται. 11 ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: 12 Δες, εγώ πήρα τους Λευίτες από μέσα από τους γιους Ισραήλ, στη θέση κάθε πρωτότοκου, που διανοίγει μήτρα, από τους γιους Ισραήλ· και οι Λευίτες θα είναι δικοί Μου· 13 Επειδή, κάθε πρωτότοκο [είναι] δικό Μου· για τον λόγο ότι], κατά την ημέρα που πάταξα κάθε πρωτότοκο στη γη τής Αιγύπτου, αγίασα για τον εαυτό Μου κάθε πρωτότοκο στον Ισραήλ, από άνθρωπο μέχρι κτήνος· δικοί Μου θα είναι. Εγώ [είμαι] ο Κύριος.» (Αριθμοί 3:1-13)
Αυτό είναι το υπόδειγμα, ο «τύπος» της Παλαιάς Διαθήκης, που φανερώνει ότι ο Θεός καλεί εκ γενετής κάποιους ανθρώπους, τους οποίους αγιάζει για τον εαυτό Του (όπως λέει ο ίδιος), με σκοπό ζωής να Τον υπηρετούν. Η Λευιτική Ιεροσύνη τελείωσε μαζί με την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά η πνευματική αρχή της Ιεροσύνης εξακολουθεί να ισχύει, καθώς μάλιστα βρίσκεται σε ισχύ στην αιωνιότητα.

Ο Ιησούς έγινε ο Αρχιερέας του Θεού με βάση την αρχή της Ιεροσύνης, αλλά όχι κατά την τάξη της Λευιτικής Ιεροσύνης, καθώς είναι γραμμένο:
« Έτσι και ο Χριστός, δεν δόξασε τον εαυτό Του για να γίνει αρχιερέας, αλλά αυτός που του είπε: «Υιός μου είσαι εσύ, Εγώ σήμερα σε γέννησα». 6 Όπως και σε άλλο μέρος λέει: «Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ». (Εβραίους 5:5)
Όπως οι Λευίτες ζούσαν μια ζωή υπηρεσίας στον Κύριο, έτσι και οι Χριστιανοί που έχουμε πιστέψει στον Ιησού, έχουμε (ανα)γεννηθεί μέσα στην δική Του Ιεροσύνη που είναι κατά την τάξη Μελχισεδέκ – της οποίας ο Αρχιερέας είναι ο Ιησούς ΧΡΙΣΤΟΣ.
Οι Λευίτες ήταν καλεσμένοι να υπηρετούν τον Αρχιερέα Ααρόν, που ήταν τύπος του Χριστού – οι Χριστιανοί είμαστε καλεσμένοι να υπηρετούμε τον ίδιο τον Αρχιερέα Κύριο ΙΗΣΟΥ Χριστό.

Το κάλεσμα μας σε υπηρεσία έρχεται μαζί με την (ανα)γέννηση μας εν Χριστώ!

Η νέα ζωή εν Χριστώ δεν είναι μια ζωή νέας θεολογίας και διανοητικής πίστης φτιαγμένης από διδαχές και εδάφια που πρέπει να γνωρίζουμε με το μυαλό μας, αλλά μια ζωή υπακοής και υπηρεσίας όπως οι ιερείς που ακολουθούν το παράδειγμα του Αρχιερέα τους! Αυτή είναι η λογική μας ‘λατρεία-υπηρεσία’, δηλαδή το τι κάνουμε καθώς ακολουθούμε τον Κύριο Ιησού στη ζωή μας. Αυτό είναι η πραγματική Αγάπη, και έτσι αποδεικνύεται η αγάπη που έχουμε προς τον Θεό, όταν θέτουμε τις ζωές μας σαν ζωντανή θυσία, που είναι άγια στον Κύριο.
«Καθώς ο Ιησούς είπε: ‘Αυτή είναι η εντολή Μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, όπως Εγώ σας αγάπησα. 13 Μεγαλύτερη από τούτη την αγάπη δεν έχει κανένας, το να βάλει κάποιος την ψυχή του για χάρη των φίλων του. 14 Εσείς είστε φίλοι μου, αν κάνετε όσα Εγώ σας παραγγέλλω. 15 Δεν σας λέω πλέον δούλους, επειδή ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριός του· εσάς, όμως, [σας] αποκάλεσα φίλους, επειδή όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα Μου, σας τα φανέρωσα»  

( Ιωάννου 15:12.)

Ο Ιησούς μας καλεί να Τον υπηρετούμε ακολουθώντας Τον, ώστε ‘να είμαστε εκεί που Αυτός είναι’. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να γνωρίζουμε ‘που είναι’ (αναφορικά με την ζωή μας), ώστε να μπορούμε ‘να είμαστε εκεί μαζί Του΄ - ώστε έτσι να μπορούμε να κάνουμε αυτά που μας καλεί να κάνουμε.
Όμως το σημαντικό εδώ είναι ότι δεν μας καλεί να τον υπηρετούμε από την θέση του δούλου που δεν γνωρίζει τι κάνει ο Αφέντης του – επειδή

Ο Ιησούς μας έκανε φίλους του Θεού!

Αυτή είναι η θέση από την οποία μας καλεί να Τον υπηρετούμε, όχι από υποχρέωση όπως ο σκλαβωμένος δούλος, αλλά εξ αιτίας της Αγάπης του Θεού, που είναι το ίδιο όπως όταν ένας Πατέρας καλεί τους υιούς Του να Τον υπηρετήσουν. Είναι μια υπηρεσία αυτοθυσίας των υιών του Θεού που γίνεται εθελούσια, επειδή είναι αποτέλεσμα Αγάπης προς τον Πατέρα μας, που είναι καρπός αυτού που βλέπουμε τον Πατέρα μας να κάνει και κάνουμε κι εμείς το ίδιο μαζί Του. Αυτό μας έδειξε και το υπόδειγμα του Ιησού που διάλεξε να πάει να πεθάνει στο σταυρό, παρακινούμενος από την Αγάπη του Πατέρα!

Ο Απόστολος Παύλος είπε ότι χρειάζεται να βρεθούμε δόκιμοι σε αυτό – στο καλό θέλημα του Θεού που θέλει να εκπληρώσουμε μέσα από την ζωή μας. Γι’ αυτό και ο Παύλος έγραψε σε ένα άλλο μέρος:

«Ώστε, αγαπητοί μου, καθώς πάντοτε υπακούσατε, όχι μονάχα όπως στην παρουσία μου, αλλά πολύ περισσότερο τώρα στην απουσία μου, με φόβο και τρόμο να κατεργάζεστε τη δική σας σωτηρία· 13 επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, κατά την ευδοκία [Του]. 14 Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις· 15 για να γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά τού Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη· ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο, 16 κρατώντας τον λόγο τής ζωής, για καύχημά μου στην ημέρα τού Χριστού, ότι δεν έτρεξα μάταια ούτε μάταια κοπίασα.» (Φιλιππησίους 2:12)

Ο μόνος τρόπος για να φέρουμε σε πέρας αυτές τις προτροπές στη ζωή μας είναι όταν ακολουθούμε τις οδηγίες του Παύλου στην Ρωμαίους 12:2 που διαβάσαμε νωρίτερα: «μη συμμορφώνεστε με τούτο τον αιώνα, αλλά μεταμορφώνεστε διαμέσου τής ανακαίνισης του νου σας».

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να βρεθούμε δόκιμοι σε αυτό που είναι το θέλημα του Θεού, που είναι καλό, ευάρεστο και τέλειο.
Αυτό το θέλημα του Θεού είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο, και από μια εποχή σε άλλη. Όμως το κάλεσμα για υπηρεσία εξ αιτίας της Αγάπης, από την θέση των υιών του Θεού που είμαστε φίλοι του Ιησού, παραμένει το ίδιο.
Χρειάζεται πάντα να ακολουθούμε τον Κύριο όπου Αυτός μας καλεί να Τον υπηρετήσουμε, και με οποιονδήποτε τρόπο καλεί τον κάθε ένα από εμάς σε κάθε περίσταση ή περίοδο της ζωής μας.
Μάλιστα δεν είναι ένας αυστηρός και απαιτητικός Αφέντης όπως τα αφεντικά του κόσμου... Είναι ένας Πατέρας που αγαπά τα παιδιά Του, και ένας καλός φίλος. Όλα όσα κάνει είναι αποτέλεσμα της αιώνιας Αγάπης Του που έχει προς εμάς! Γι’ αυτό και θέλει να είμαστε σαν κι Αυτόν, ώστε να μας χρησιμοποιεί να κάνουμε τα δικά Του έργα. Γι’ αυτό και κάλεσε όσους από εμάς είμαστε του Χριστού να Τον υπηρετούμε κάνοντας τα έργα που βλέπουμε τον Πατέρα μας να εργάζεται.

Του Γιώργου Μαρκάκη (Ποιμένα του Κέντρου Σαλώμ)
σε μερική Διασκευή Αναστάσιου Αρώνη