Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ησαΐας 58 (νη΄) κεφάλαιο

 Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠ’ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΒΟΗΣΕΙ ΔΥΝΑΤΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙ, ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΑΙ Ν’ ΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΙΣ ΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ! (εδ. 1)

Αυτός είναι ο Λαός που ζητάμε τον Θεό κάθε μέρα. Επιθυμούμε να μαθαίνουμε, ν’ ασχολούμαστε με το Λόγο του Θεού, να μαθαίνουμε τις οδούς του Κυρίου και το Θέλημά Του, προσευχόμαστε, κάνουμε ή αγωνιζόμαστε να κάνουμε δικαιοσύνη. Δεν εγκαταλείπουμε την κρίση του Θεού. Έχουμε την επιθυμία να πλησιάζουμε τον Θεό. Κι όμως, παρόλα αυτά τα ωραία κι άγια κι ευλογημένα πράγματα που έχουμε και κάνουμε ο Λαός του Θεού, συνεχίζουμε μερικές φορές να αστοχούμε να πετύχουμε το σκοπό και το Θέλημα του Θεού. Άλλο θέλαμε να κάνουμε κι άλλο τελικά κάνουμε ή βγαίνει ως αποτέλεσμα. Άλλα είναι τα κίνητρά μας και άλλα τα αποτελέσματα των πράξεων και των λόγων μας! Κι αυτό τελικά που παράγεται – το αποτέλεσμα η Αγία Γραφή, ο αιώνιος Λόγος του Θεού – το ονομάζει αμαρτία! Να γιατί ο Ιωάννης φωνάζει αιώνες τώρα: «Αν πούμε ότι αμαρτία δεν έχουμε πλανούμε τους εαυτούς μας και η Αλήθεια δεν είναι μέσα μας» (Α΄ Ιωαν. α΄8)
Έτσι πρέπει γρήγορα κι άμεσα να διώχνουμε την αμαρτία – αστοχία – απ’ τη ζωή μας, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε την Άγια Παρουσία του Κυρίου, να Τον βλέπουμε, νοιώθουμε και ακούμε ανάμεσά μας και στην προσωπική μας ζωή. Ο Εργάτης του Θεού, το θέλει δεν το θέλει, είναι αυτός που έχει σαν μια βασική του υποχρέωση στο Θεό και στο Λαό Του, να μην λυπάται – όπως λέει εδώ ο Θεός – να μην φοβάται, να μην διστάζει να αναγγείλει στο Λαό του Χριστού την παράβαση, την αστοχία, την αμαρτία, την ανομία. Αν δεν το κάνει, επωμίζεται το βάρος της ευθύνης, για την οποία θα κριθεί μια μέρα, αλλά επίσης και ο ίδιος έτσι αμαρτάνει μην υπακούοντας στην παραπάνω Εντολή του Θεού, οπότε κι ο Εργάτης, και ο Λαός του Θεού, βρίσκονται με αυτόν τον τρόπο σε παράβαση ενάντια στο Λόγο και στο Θέλημα του Θεού. Άρα, τακτικές και συμπεριφορές του τύπου: Ε, δεν μπορώ να της πως ότι είναι σε πορνεία που συζεί με αυτόν τον νέο! Τι θέλεις να φύγει απ’ την εκκλησία;»…. δεν αρμόζουν στον γνήσιο εργάτη του Θεού, είτε είναι απόστολος, είτε προφήτης, είτε ευαγγελιστής, είτε ποιμένας ή δάσκαλος.

 Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΗ ΝΗΣΤΕΙΑ! (εδ. 3-4)

Μπορούμε να βρίσκουμε ηδονή – δηλαδή όποια ευχαρίστηση – την μέρα αυτή. Να καταθλίβουμε τους συνανθρώπους μας με τη συμπεριφορά μας, να νηστεύουμε για δίκες και τσακωμούς! Και αυτά όλα είναι το αποτέλεσμα της εσφαλμένης μας αντίληψης και του Θεού! Γιατί νομίζουμε ότι ο Θεός δεν μας βλέπει! Του λέμε, «Ταλαιπωρήσαμε την ψυχή μας και δεν γνώρισες!» Μα είναι δυνατό, ο Θεός να μην μας βλέπει και να μην γνωρίζει; Τότε τι Θεός είναι;
Αδέλφια μου, όταν δεν νηστεύουμε σωστά, όταν έχουμε λανθασμένα κίνητρα στην καρδιά μας, όχι μόνο τον Θεό παρεξηγούμε, αλλά και τους ανθρώπους Του!!! Ναι, αυτό συμβαίνει δυστυχώς και ανάμεσά μας μερικές φορές! Μα καλά, δεν καταλαβαίνει, δεν βλέπει πως νοιώθω, τι περνάω, ποιες ανάγκες έχω; Γιατί δεν με βοηθάει, γιατί δεν νοιάζεται για μένα; Περνάνε αυτές οι σκέψεις απ’ το μυαλό μας, και μπορεί να είναι αλήθεια, γιατί εμείς είμαστε άνθρωποι και όπως είπαμε αστοχούμε συνειδητά ή ασυνείδητα. Ο Θεός όμως δεν είναι άνθρωπος και ποτέ δεν αστοχεί ούτε κάνει λάθη. 

 Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΦΑΝΕΡΩΝΕΙ, ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ! (εδ. 6..)

(1) Να λύνουμε τους δεσμούς της κακίας,
(2) Να διαλύουμε τα βαριά φορτία,
(3) Να αφήνουμε ελεύθερους τους καταδυναστευμένους,
(4) Να συντρίβουμε κάθε ζυγό,
(5) Να διαμοιράζουμε το ψωμί μας στον πεινασμένο,
(6) Να βάζουμε στο σπίτι μας τον άστεγο φτωχό,
(7) Να ντύνουμε τον γυμνό όταν τον βλέπουμε,
(8) Να μην κρύβουμε τον εαυτό μας πίσω απ’ τη σάρκα μας – που σημαίνει – να μην χρησιμοποιούμε σαρκικούς τρόπους για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας, όταν ο Κύριος μας ελέγχει, και θέλει να μας διορθώσει, να μας ανακαινίσει και να μας προωθήσει μπροστά.
Ο λαός μας λέει, Να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας….
(9) Να βγάλουμε από ανάμεσά μας το ζυγό της ανάτασης του δάχτυλου και τα μάταια λόγια,
(10) Να ανοίγουμε την ψυχή μας στον πεινασμένο, όχι μόνο να του δώσουμε να φάει, αλλά και να καθίσουμε μαζί του να ακούσουμε τον πόνο του και να τον σπλαχνιστούμε.
(11) Να ευχαριστούμε την θλιμμένη ψυχή, και
(12) Να αφιερώνουμε την μέρα της Κυριακής στον Κύριο (εδ. 13)

 ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ – ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ – ΟΠΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΤΑ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ! (εδ. 8,9 και 10-12)

(1) Το φως μας θα λάμψει όπως η αυγή!
(2) Η υγεία μας θα βλαστήσει ταχέως!
(3) Η δικαιοσύνη μας θα προπορεύεται μπροστά μας!
(4) Η Δόξα του Κυρίου θα είναι πίσω μας να μας φυλάει!!!
(5) Θα κράζουμε στον Κύριο κι Αυτός θα αποκρίνεται!
(6) Θα Του φωνάζουμε, κι Αυτός θα λέει, ‘Εδώ Είμαι’!!!
(7) Ο Κύριος θα μας οδηγεί πάντοτε!
(8) Θα μας ευλογεί με πολλές ευλογίες – σαν κήπος ποτιζόμενος – σκεφτείτε τον.
Σαν πηγή που δεν στερεύουν τα δροσερά, κρυστάλλινα νερά της!
(9) Θα οικοδομήσουμε ‘παλιές ερημώσεις’ και θα ‘αναγείρουμε τα θεμέλια πολλών γενιών’.
Γι’ αυτό και θα ονομαστούμε ‘Επιδιορθωτές χαλασμάτων’, ‘Ανορθωτές των οδών για τον κατοικισμό’.
Και τελικά ο Θεός μας υπόσχεται ότι:
(10) Θα σας θρέψω με την κληρονομιά του πατέρα σας Ιακώβ, δηλαδή ό,τι έχω υποσχεθεί να δώσω σαν κληρονομιά στον πατέρα σας Ιακώβ, θα το δώσω και σε σας. Την ένδοξη κι αιώνια Βασιλεία μου στη Γη και στους αιώνες των αιώνων….Αλληλούια!!!