ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ

Τα θεμέλια της διακονίας για την Εκκλησία

Σχετικά με το χάρισμα της προφητείας, το κάλεσμα και την διακονία του Προφήτη, και την ευρύτερη προφητική διακονία.

Βασικές αρχές που αφορούν την εκκλησιαστική ζωή, και είναι χρήσιμο να γνωρίζουν οι πιστοί και μαθητές του Ιησού Χριστού, ιδιαίτερα όσοι είναι (καλεσμένοι να είναι) Εργάτες του Ευαγγελίου.

Η πρώτη και σημαντικότερη αρχή είναι ότι οι λέξεις και αντίστοιχες έννοιες «προφητεία» και «προφήτης» ΔΕΝ προέρχονται αρχικά από τον Εκκλησιαστικό χώρο, αλλά κατ’ αρχάς, ιστορικά, ΔΕΝ αφορούσαν το έργο του Θεού όπως το θεωρούμε εμείς οι πιστοί (είτε στην Παλαιά είτε στην Καινή Διαθήκη).

Είναι λοιπόν μια θεμελιώδης αρχή που πρέπει να θυμόμαστε πρωταρχικά, ότι το γεγονός ότι κάποιος έχει χάρισμα «προφητείας» ή ότι «προφητεύει», ΔΕΝ σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος υπηρετεί τον Κύριο Ιησού, ή το έργο της Εκκλησίας.

Η δεύτερη θεμελιώδης αρχή που βοηθά στο να καταλάβουμε και την πρώτη, είναι η εξής:

Υπάρχουν 3 «πηγές» προφητικού χαρίσματος, λόγου, ή διακονίας. Αυτό μας το εξηγεί πολύ καθαρά ο Απ. Παύλος μέσα από ένα συνδυασμό λόγων που έδωσε στις διάφορες επιστολές του.

Περὶ δὲ τῶν πνευματικῶν, ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν... 4 Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσιν, τὸ δὲ αὐτὸ πνεῦμα· 5 καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσιν, καὶ ὁ αὐτὸς κύριος· 6 καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσιν, καὶ ὁ αὐτὸς θεὸς ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν.  A’ Κορινθίους 12:1-6

Εδώ χρησιμοποιώ το αρχικό κείμενο για αποφυγή λαθών από τις μεταφράσεις. Διδάσκει λοιπόν ο Απ. Παύλος ότι δεν θέλει οι πιστοί να έχουν άγνοια περί των «πνευματικών», δηλαδή των θεμάτων που αφορούν τα του Πνεύματος, γι’ αυτό και εξηγεί ότι υπάρχουν αυτές οι 3 «πηγές», που δεν περιορίζονται μόνο στο «προφητικό» αλλά αφορούν το σύνολο των χαρισμάτων και διακονιών:

διαιρέσεις χαρισμάτων από το Πνεῦμα

διαιρέσεις διακονιῶν από τον Κύριο

διαιρέσεις ἐνεργημάτων από τον Θεὸ

Τα τρία βασικότερα κείμενα όπου γίνεται η περιγραφή αυτών των τριών διαφορετικών «πηγών» είναι τα εξής:

Για τις διαιρέσεις χαρισμάτων από το πνεῦμα

Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Επειδή, σε άλλον μεν δίνεται διαμέσου τού Πνεύματος λόγος σοφίας, σε άλλον δε λόγος γνώσης, σύμφωνα με το ίδιο Πνεύμα· 9 σε άλλον δε πίστη, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· σε άλλον δε χαρίσματα θεραπειών, διαμέσου τού ίδιου Πνεύματος· 10 σε άλλον δε ενέργειες θαυμάτων, σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, σε άλλον δε γένη γλωσσών, σε άλλον δε ερμηνεία γλωσσών· 11 και όλα αυτά τα ενεργεί το ένα και το ίδιο Πνεύμα, που διανέμει, ξεχωριστά σε κάθε έναν, όπως [αυτό] θέλει. A’ Κορινθίους 12:7-11

Για τις διαιρέσεις διακονιῶν από τον κύριο

Σε κάθε έναν, μάλιστα, από μάς δόθηκε η χάρη σύμφωνα με το μέτρο τής δωρεάς τού Χριστού... 10 Αυτός που κατέβηκε, αυτός είναι που και ανέβηκε πιο πάνω από όλους τούς ουρανούς, για να γεμίσει με πληρότητα τα πάντα. 11 Κι αυτός έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες, άλλους δε ευαγγελιστές, άλλους δε ποιμένες και δασκάλους, 12 για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού· Εφεσίους 4:7-12

Για τις διαιρέσεις ἐνεργημάτων από τον Θεὸ

Επειδή, με τη χάρη που μου δόθηκε, λέω σε κάθε έναν που είναι ανάμεσά σας, να μη φρονεί ψηλότερα απ' ό,τι πρέπει να φρονεί, αλλά να φρονεί ώστε να σωφρονεί, σύμφωνα με το μέτρο τής πίστης, που ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν. 4 Επειδή, όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, όλα όμως τα μέλη δεν έχουν το ίδιο έργο· 5 έτσι [κι εμείς] οι πολλοί ένα σώμα είμαστε εν Χριστώ, και ο καθένας μέλη με τους άλλους. 6 Έχοντας, μάλιστα, διάφορα χαρίσματα, σύμφωνα με τη χάρη που δόθηκε σε μας, είτε προφητεία, [ας προφητεύουμε] σύμφωνα με την αναλογία τής πίστης· 7 είτε διακονία, [ας καταγινόμαστε] στη διακονία· είτε κάποιος διδάσκει, [ας καταγίνεται] στη διδασκαλία· 8 είτε κάποιος προτρέπει, στην προτροπή· αυτός που μεταδίδει, [ας μεταδίδει] με απλότητα· ο προϊστάμενος, [ας προϊσταται] με επιμέλεια· αυτός που ελεεί, ας ελεεί με πρόσχαρη διάθεση. Ρωμαίους 12:3-8

Τώρα θα απομονώσουμε το χάρισμα της προφητείας μέσα από αυτές τις τρεις διαφορετικές «πηγές» για να καταλάβουμε τις διαφορές που έχουν μεταξύ τους.

Όσον αφορά τις διαιρέσεις χαρισμάτων από το πνεῦμα

Σε κάθε έναν, όμως, δίνεται η φανέρωση του Πνεύματος προς το συμφέρον … σε άλλον δε προφητεία, σε άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων …

Οι διακρίσεις των πνευμάτων μαζί με την προφητεία αυτά είναι απαραίτητο να βρίσκονται πάντα σε συνεργασία για την ασφάλεια του Σώματος.

Όσον αφορά τις διαιρέσεις διακονιῶν από τον κύριο

Αυτός (ο Χριστός, η Κεφαλή του Σώματος) έδωσε άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτες … για την τελειοποίηση των αγίων, για το έργο τής διακονίας, για την οικοδομή τού σώματος του Χριστού.

Οι απόστολοι μαζί με τους προφήτες, αυτές οι δύο διακονίες είναι απαραίτητο να βρίσκονται πάντα σε συνεργασία, για την ασφάλεια του Σώματος. Επίσης, επειδή:

Επομένως, λοιπόν, δεν είστε πλέον ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίτες των αγίων και οικείοι τού Θεού, 20 που εποικοδομηθήκατε επάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών, που ακρογωνιαία [πέτρα] είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός· 21 στον οποίο κάθε οικοδομή, καθώς συναρμολογείται, αυξάνει σε έναν άγιο ναό εν Κυρίω· Εφες. 2:19-21

Όσον αφορά τις διαιρέσεις ἐνεργημάτων από τον Θεὸ

Σύμφωνα με το μέτρο τής πίστης, που ο Θεός μοίρασε στον καθένα, όπως λ.χ. την προφητεία, [ας προφητεύουμε] σύμφωνα με την αναλογία τής πίστης·

Εδώ, όπως φαίνεται και από το σύνολο των αναφορών του Απ. Παύλου (π.χ. προτροπή, έλεος, που δεν είναι πνευματικά χαρίσματα αλλά στοιχεία χαρακτήρα), η «προφητεία» που αναφέρεται στην Ρωμαίους 12:6 είναι από τα «ενεργήματα του Θεού», δηλαδή του Δημιουργού και Πατέρα όλων εκ γενετής (όχι δια του Πνεύματος).

Κατ’ αρχάς για να τεθεί αυτό το χάρισμα της προφητείας στην υπηρεσία του Κυρίου και της Εκκλησίας, αυτός ο άνθρωπος εννοείται ότι θα πρέπει πρώτα να έχει αναγεννηθεί, και να προστεθεί σε τοπική εκκλησία.

Εκεί θα χρειαστεί να ολοκληρώσει την πορεία της μαθήτευσης και ανάπτυξης που είναι η βάση της προετοιμασίας για το έργο της διακονίας.

Αυτό σημαίνει πρέπει (1) να μαθητεύσει, (2) να αγιαστεί ως προς τον σαρκικό του άνθρωπο, (3) να ανακαινιστεί ως προς το νου, (4) να ωριμάσει στην πίστη, (5) να υποτάξει τα σαρκικά, κοσμικά και ζωώδη ένστικτα κάτω από την μεταμορφωτική ενέργεια της Αγάπης του Θεού ώστε (6) να μάθει να αγαπά τον Θεό με όλη της ψυχή, την καρδιά, το ου και τη δύναμη, και (7) τον πλησίον του όπως τον εαυτό του!

Αν δεν εκπληρωθούν όλες αυτές και άλλες επιπλέον βασικές προϋποθέσεις που προετοιμάζουν έναν πιστό για να γίνει χρήσιμο σκεύος στο έργο του Κυρίου, τότε αυτός ο άνθρωπος ενώ μπορεί να έχει δυνατό προφητικό χάρισμα από την γέννηση του, μπορεί ταυτόχρονα να πλανηθεί εύκολα από πνεύματα μαντείας, εάν δεν έχει αναπτύξει τον χαρακτήρα του Χριστού, αν δεν έχει μάθει να μένει απόλυτα υποταγμένος στην εξουσία της τοπικής εκκλησίας και αν δεν έχει πεθάνει ως προς τις σαρκικές, κοσμικές και ζωώδεις επιθυμίες.

Πολλοί από αυτούς που γεννήθηκαν με το χάρισμα της προφητείας έγιναν όργανα μαντείας ή άλλων μορφών αποκρυφισμού και ενέργειας των δυνάμεων του Σκότους.

Και τώρα επανερχόμαστε να θέσουμε κι άλλες θεμελιώδεις αρχές όσον αφορά το προφητικό χάρισμα και την προφητική διακονία μέσα στην Εκκλησία και για το έργο του Θεού.

Όσον αφορά τις διαιρέσεις χαρισμάτων από το πνεῦμα

Η φανέρωση του Πνεύματος που δίνει προφητικό λόγο μέσα από πιστούς που συμμετέχουν στην εκκλησιαστική συνάθροιση, δεν περιορίζεται μόνον σε όσους έχουν εκ γενετής χάρισμα προφητείας.

Πρόκειται περί φανέρωσης του Πνεύματος, που γίνεται σαν αποτέλεσμα του Συλλογικού χρίσματος που έχει γεμίσει τον χώρο. Αυτή είναι φανέρωση του «πνεύματος της προφητείας» - βλέπε Αποκάλυψη 19:10 «η μαρτυρία τού Ιησού είναι το πνεύμα τής προφητείας».

Αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος που είναι πιστός στον Κύριο Ιησού Χριστό μπορεί να προφητεύσει όταν έλθει πάνω του το πνεύμα της προφητείας που έχει γεμίσει τον χώρο της συνάθροισης – όπου αυτή η φανέρωση του προφητικού λόγου γίνεται καθώς το Πνεύμα διαμοιράζει στον καθ’ ένα όπως Αυτός θέλει, για την οικοδομή όλων, και μπορεί να συμβεί μόνο μια φορά και να μην ξαναγίνει.

Αυτή είναι η ίδια πνευματική αρχή που αφορά την μετάδοση της προφητικής ροής χάρη στο «πνεύμα της προφητείας» που έχει γεμίσει τον χώρο, όπως στο παράδειγμα του Σαούλ:

Ύστερα απ' αυτά, θα πας στο βουνό του Θεού, όπου [είναι] η φρουρά των Φιλισταίων· και όταν πας εκεί στην πόλη, θα συναντήσεις μια ομάδα από προφήτες, που θα κατεβαίνουν από τον ψηλό τόπο, με ψαλτήρι, και τύμπανο, και αυλό, και κιθάρα μπροστά απ' αυτούς, και θα προφητεύουν. 6 Και θάρθει επάνω σου [το] Πνεύμα [τού] Κυρίου, και θα προφητεύσεις μαζί τους, και θα μεταβληθείς σε άλλον άνθρωπο.

7 Και όταν τα σημεία αυτά θάρθουν επάνω σου, κάνε ό,τι μπορείς· επειδή, ο Θεός [είναι] μαζί σου. 8 Και θα κατέβεις πριν από μένα στα Γάλγαλα· και δες, εγώ θα κατέβω σε σένα, για να προσφέρω ολοκαυτώματα, να θυσιάσω ειρηνικές θυσίες· περίμενε επτά ημέρες, μέχρις ότου έρθω σε σένα, και σου αναγγείλω τι έχεις να κάνεις.

9 Και όταν γύρισε τα νώτα του για να αναχωρήσει από τον Σαμουήλ, ο Θεός τού έδωσε μια άλλη καρδιά· και όλα εκείνα τα σημάδια συνέβησαν εκείνη την ημέρα. 10 Και όταν ήρθαν εκεί στο βουνό, να, τον συνάντησε μια ομάδα προφητών· και ήρθε επάνω του [το] Πνεύμα [τού] Θεού, και προφήτευσε ανάμεσά τους.

11 Και καθώς το είδαν αυτό εκείνοι που τον γνώριζαν από πριν, και δέστε, προφήτευε μαζί με τους προφήτες, τότε ο λαός έλεγε, κάθε ένας στον διπλανό του: Τι [είναι] αυτό [που] έγινε στον γιο τού Κεις; Και ο Σαούλ ανάμεσα σε προφήτες; 12 Ένας, μάλιστα, απ' αυτούς που [ήσαν] εκεί αποκρίθηκε, και είπε: Και ποιος [είναι] ο πατέρας τους; Γι' αυτό έγινε παροιμία: Και ο Σαούλ ανάμεσα σε προφήτες; 13 Και αφού τελείωσε προφητεύοντας, ήρθε στον ψηλό τόπο. Α’ Σαμουήλ 10:5-13

Εδώ λοιπόν μόλις είδαμε το βιβλικό υπόβαθρο της κατανόησης ακόμη μιας σημαντικής αρχής που αφορά το προφητικό χάρισμα και διακονία – οι προφήτες πάνε μαζί! Ας δούμε παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν και από την πρώτη Εκκλησία, όπου δύο προφήτες είχαν αποσταλεί μαζί από τα Ιεροσόλυμα:

Αυτοί μεν, λοιπόν, όταν αφέθηκαν, ήρθαν στην Αντιόχεια· και αφού συγκέντρωσαν το πλήθος, επέδωσαν την επιστολή. 31 Και όταν [τη] διάβασαν, χάρηκαν για την παρηγορία [που περιείχε]. 32 Ο δε Ιούδας και ο Σίλας, που κι αυτοί ήσαν προφήτες, παρηγόρησαν τους αδελφούς με πολλά λόγια, και τους στήριξαν. Πράξεις15:30-32

Σε άλλο περιστατικό βλέπουμε πάλι προφήτες πάνε μαζί.

Και κατά τις ημέρες εκείνες προφήτες κατέβηκαν από τα Ιεροσόλυμα στην Αντιόχεια. 28 Και καθώς σηκώθηκε ένας απ' αυτούς, με το όνομα Άγαβος, φανέρωσε διαμέσου τού Πνεύματος ότι επρόκειτο να γίνει μεγάλη πείνα σε ολόκληρη την οικουμένη· η οποία και έγινε επί [εποχής] τού Καίσαρα Κλαυδίου. Πράξεις 11:27-28

Όσον αφορά τις διαιρέσεις διακονιῶν από τον κύριο

Αυτό που είναι ίσως το πιο σημαντικό που καλούμαστε να καταλάβουμε όσον αφορά την διακονία του Προφήτη, που είναι επίσης γνωστή σαν το «αξίωμα του Προφήτη» μέσα στην Εκκλησία, είναι το ότι δεν αρκεί να είναι κάποιος καλεσμένος για να είναι προφήτης. Παράλληλα το γεγονός ότι προφητεύει κάποιος δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και Προφήτης, με την έννοια ότι κατέχει το αξίωμα του Προφήτη, που είναι μια θέση Πρεσβυτέρου και στην ηγετική ομάδα μιας εκκλησίας.