Η ΜΗΤΕΡΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

Ερώτηση: Τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά με τις Χριστιανές μητέρες;

Απάντηση: Το να είσαι μητέρα είναι ένας πολύ σημαντικός ρόλος που ο Θεός διαλέγει να δώσει σε πολλές γυναίκες. Οι μητέρες πρέπει να αγαπούν τα παιδιά τους λέει στον Τίτο 2:4-5, «Έτσι θα καθοδηγούν τις νέες να αγαπούν τους άντρες τους και τα παιδιά τους, να έχουν σωφροσύνη, αγνότητα, να φροντίζουν για το σπίτι τους, να έχουν καλοσύνη και να υποτάσσονται στους άντρες τους, για να μη δυσφημίζεται ο λόγος του Θεού». Στον Ησαία 49:15α λέει, «Μπορεί τάχα η μάνα το βρέφος της να λησμονήσει, και να μη δείξει την αγάπη της στο σπλάχνο της που γέννησε;» Πότε αρχίζει η μητρότητα;

Τα παιδιά είναι δώρο από τον Κύριο 

Δέστε, κληρoνoμιά από τoν Kύριo είναι τα παιδιά μισθός δικός Τoυ o καρπός τής κoιλιάς. 'Oπως τα βέλη στo χέρι τoύ δυνατoύ, έτσι και οι γιoι τής νιότης. Mακάριoς o άνθρωπoς, πoυ γέμισε τη βελoθήκη τoυ απ' αυτά αυτoί δεν θα ντρoπιαστoύν, όταν μιλoύν με τoυς εχθρoύς τoυς στην πύλη.» (Ψαλμός 127:3-5).

 Στον Τίτο 2:4 βρίσκουμε τη λέξη «φιλότεκνος». Αυτή η λέξη αντιπροσωπεύει ένα ειδικό είδος «μητρικής αγάπης». Η ιδέα που ξεπηδά από αυτή τη λέξη είναι αυτή του «προτιμούμε» τα παιδιά μας, «ενδιαφερόμαστε» γι αυτά, «τα περιποιούμαστε», «τα αγκαλιάζουμε στοργικά», «ικανοποιούμε τις ανάγκες τους», «τα προστατεύουμε τρυφερά» το καθένα σαν μοναδικό από το χέρι του Θεού. Έχουμε εντολή στη Γραφή να δούμε την «μητρική αγάπη» σαν ευθύνη μας. Και οι μητέρες και οι πατέρες έχουν εντολή να κάνουν διάφορα πράγματα στο Λόγο:

(1) Διαθεσιμότητα – πρωί, μεσημέρι, και βράδυ 

«Kι αυτά τα λόγια, που εγώ σήμερα σε προστάζω, θα είναι στην καρδιά σου7 και θα τα διδάσκεις με επιμέλεια στα παιδιά σου, και θα μιλάς γι' αυτά όταν κάθεσαι στο σπίτι σου, όταν περπατάς στον δρόμο, και όταν πλαγιάζεις, και όταν σηκώνεσαι. Θα τα δέσεις για σημείο επάνω στο χέρι σου, και θα είναι ως προμετωπίδια ανάμεσα στα μάτια σου.» (Δευτερονόμιο 6:6-7)

(2) Παίρνουμε μέρος – αλληλεπίδραση, συζήτηση, σκέψεις για τη ζωή 

«4 Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα παιδιά σας, αλλά να τα ανατρέφετε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου.» (Εφεσίους 6:4)

(3) Διδασκαλία – τη Γραφή, Βιβλική κοσμοθεωρία 

«Kαι έστησε μαρτυρία στον Iακώβ, και έβαλε στον Iσραήλ νόμο, τα οποία πρόσταξε στους πατέρες μας, να τα κάνουν γνωστά στα παιδιά τους, για να τα γνωρίζει η επερχόμενη γενεά, οι γιοι που πρόκειται να γεννηθούν κι αυτοί, όταν εγερθούν, να τα διηγούνται στα παιδιά τους, για να βάλουν την ελπίδα τους στον Θεό, και να μη ξεχνούν τα έργα τού Θεού, αλλά να τηρούν τις εντολές του8 και να μη γίνουν σαν τους πατέρες τους, γενεά διεστραμμένη και απειθής γενεά, που δεν φύλαξε ευθεία την καρδιά της, και δεν στάθηκε πιστό το πνεύμα της μαζί με τον Θεό» (Ψαλμός 78:5-6)
«Nα θυμάσαι την ημέρα που στάθηκες μπροστά στον Kύριο τον Θεό σου, στο Xωρήβ, όταν ο Kύριος μου είπε: Συγκέντρωσέ μου τον λαό, και θα τους κάνω να ακούσουν τα λόγια μου, για να μάθουν να με φοβούνται όλες τις ημέρες, όσες ζήσουν επάνω στη γη, και να διδάσκουν τους γιους τους.» (Δευτερονόμιο 4:10)

(4) Εκπαίδευση – βοήθεια στο παιδί να αναπτύξει ικανότητες και να ανακαλύψει τις δυνάμεις του.

«Δίδαξε τo παιδί στην αρχή τoύ δρόμoυ τoυ και δεν θα απoμακρυνθεί απ' αυτόν oύτε όταν γεράσει» (Παροιμίες 22:6). 

(5) Πειθαρχία – διδαχή του φόβου του Κυρίου, κρατούμε τις ισορροπίες συνεχώς, με αγάπη, σταθερά.

«Kαι λησμονήσατε τη νουθεσία, που μιλάει σε σας ως προς γιους, λέγοντας : <<Γιε μου, μη καταφρονείς την παιδεία τού Κυρίου ούτε να αποθαρρύνεσαι, όταν ελέγχεσαι απ' αυτόν. Επειδή, όποιον ο Κύριος αγαπάει, τον περνάει από παιδεία και μαστιγώνει κάθε γιο τον οποίο παραδέχεται>>. Αν υπομένετε την παιδεία, ο Θεός συμπεριφέρεται απέναντί σας ως προς γιους επειδή, ποιος γιος υπάρχει, τον οποίο ο πατέρας του δεν τον παιδαγωγεί; Αν, όμως, είστε χωρίς παιδεία, της οποίας όλοι έγιναν μέτοχοι, άρα είστε νόθοι και όχι γιοι. 'Επειτα, τους μεν πατέρες μας κατά σάρκα τούς είχαμε παιδαγωγούς, και τους σεβόμασταν δεν θα υποταχθούμε πολύ περισσότερο στον Πατέρα των πνευμάτων, και θα ζήσουμε; Επειδή, εκείνοι μεν για λίγο καιρό μάς παιδαγωγούσαν, σύμφωνα με την αρέσκειά τους ο Θεός, όμως, για το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητάς του. Κάθε παιδεία, βέβαια, για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης έπειτα, όμως, σ' αυτούς, που διαμέσου αυτής γυμνάστηκαν, αποδίδει ειρηνικό καρπό δικαιοσύνη» (Εβραίους 12:5-11)
«Aυτός πoυ λυπάται τη ράβδο τoυ, μισεί τoν γιo τoυ αλλ' αυτός πoυ τoν αγαπάει, τoν διαπαιδαγωγεί στην κατάλληλη ώρα.» (Παροιμίες 13:24) «H ανoησία είναι συνδεδεμένη με την καρδιά τoύ παιδιoύ η ράβδος τής παιδείας θα την απoχωρίσει απ' αυτό.» (Παροιμίες 22:15) «Μη λυπάσαι να διαπαιδαγωγείς τo παιδί επειδή, αν τo χτυπήσεις με τη ράβδο, δεν θα πεθάνει14 εσύ, χτυπώντας τo με τη ράβδο, θα ελευθερώσεις την ψυχή τoυ από τoν άδη.» (Παροιμίες 23:13-14)

(6) Περιποίηση – προμήθεια ενός περιβάλλοντος συνεχούς λεκτικής υποστήριξης, ελευθερίας για αποτυχία, αποδοχής, στοργής, άνευ όρων αγάπης.

«Κανένας σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος είναι καλός για οικοδομή τής ανάγκης, για να δώσει χάρη σ' αυτούς που ακούν. Και μη λυπείτε το Πνεύμα το 'Αγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε για την ημέρα τής απολύτρωσης. Κάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία, γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού.» (Εφεσίους 4:29-32)
«ΚΑΙ, τέλος, γίνεστε όλοι ομόφρονες, με συμπάθεια, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες μη αποδίδοντας κακό αντί για κακού ή λοιδορία αντί λοιδορίας αλλά, το αντίθετο, αποδίδοντας ευλογίες μια που ξέρετε ότι σε τούτο προσκληθήκατε, για να κληρονομήσετε ευλογία» (Α’ Πέτρου 3:8-9)

(7) Πρότυπο ακεραιότητας – ζούμε αυτά που λέμε, είμαστε το πρότυπο με το οποίο το παιδί μπορεί να μάθει.

«Πιάνοντας» την ουσία της θεοσεβούς ζωής:
«'Oπoιoς περπατάει με ακεραιότητα, περπατάει με σιγουριά όπoιoς, όμως, διαστρέφει τoυς δρόμoυς τoυ, θα γίνει φανερός.» (Παροιμίες 10:9)
«Γνωρίζει o Kύριoς τις ημέρες των αμέμπτων και η κληρoνoμιά τoυς θα είναι στον αιώνα, σε καιρό πoνηρό δεν θα ντρoπιαστoύν και σε ημέρες πείνας θα χoρτάσoυν.» (Ψαλμός 37:18,19).

Η Αγία Γραφή ποτέ δεν λέει ότι κάθε γυναίκα πρέπει να γίνει μητέρα. Ωστόσο, λέει ότι αυτές που ο Θεός ευλογεί να είναι μητέρες πρέπει να παίρνουν την ευθύνη σοβαρά. Οι μητέρες έχουν ένα μοναδικό και κρίσιμο ρόλο στις ζωές των παιδιών τους. Η μητρότητα δεν είναι αγγαρεία ή ανεπιθύμητο καθήκον. Όπως ακριβώς μια μητέρα μεταφέρει το παιδί στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και όπως η μητέρα τρέφει και φροντίζει το παιδί στη νηπιακή ηλικία – έτσι οι μητέρες παίζουν επίσης ένα συνεχές ρόλο στις ζωές των παιδιών τους, των εφήβων, των νέων, των ενήλικων, και ακόμα και των ηλικιωμένων. Ενώ ο ρόλος της μητρότητας πρέπει να αλλάζει και να αναπτύσσεται – η αγάπη, η φροντίδα, η περιποίηση, και η ενθάρρυνση που δίνει η μητέρα δεν πρέπει ποτέ να σταματά.

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΗΤΕΡΕΣ!
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΕΙ!!