Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΤΑΙ!

«Από δε των ημερών του Ιωάννου του Βαπτιστού έως άρτι η Βασιλεία τον ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν – Και από τις ημέρες του Ιωάννη του Βαπτιστή ως τώρα η Βασιλεία των ουρανών παραβιάζεται και βίαιοι την αρπάζουν» (Ματθαίος 11:12).

     Ο λόγος αυτός του Κυρίου απαιτεί προσοχή για να νοηθεί και από εμάς με ακρίβεια όπως τον εννοεί ο Κύριος. Το Ιουδαϊκό έθνος είχε φραγμό από το νόμο και δεν μπορούσε να εισέλθει σε επικοινωνία και επιμιξία [διασταύρωση φυλών ή λαών με επιγαμία] με τα άλλα έθνη. Ο φραγμός δε αυτός ίσχυε μέχρι τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Μέχρι την εμφάνιση του Ιωάννη η αληθινή γνώση του Θεού ήταν αποκλειστική μόνο μέσω των Ιουδαίων και κρυμμένη για τα άλλα έθνη. Όταν όμως ο Ιωάννης εξήλθε στην έρημο και κήρυξε μετάνοια και άφεση [συγχώρεση] αμαρτιών και οδήγησε το λαό στον Χριστό, από τότε έπεσε το μεσότοιχο του φραγμού και ο Θεός δεν είναι Θεός μόνο των Ιουδαίων, αλλά και των εθνών, γιατί μεταδόθηκε η θεογνωσία σε όλα τα έθνη. Λέει λοιπόν ο Κύριος, ότι από τις ημέρες του Ιωάννη η Βασιλεία των ουρανών ανοίχτηκε σε όλο τον κόσμο και όλοι καλούνται να εισέλθουν σ’ αυτήν. Γιατί όμως μεταχειρίζεται τη λέξη «βιάζεται; – παραβιάζεται;» Γιατί άφησε μεν ο Θεός τη Βασιλεία Του ελεύθερη στα έθνη, αλλά άφησε συνάμα και καθέναν από τους ανθρώπους ελεύθερο να νικήσει όλα τα προσκόμματα [εμπόδια] όσα εγείρονται μπροστά του από τον εχθρό και τότε να εισέλθει στη Βασιλεία των ουρανών. Μόνο λοιπόν οι βίαιοι εισέρχονται στη Βασιλεία του Θεού, αυτοί, δηλαδή, που έχουν ισχυρή θέληση και παλεύουν και νικούν τα σκάνδαλα. Ώστε ο Θεός αφήνει ελεύθερη την είσοδο, αλλά αφήνει και την προαίρεση ελεύθερη ν’ αγωνιστεί. Προανάγγειλε λοιπόν ο Χριστός ότι από τις ημέρες του Ιωάννη του Βαπτιστή αλλάζουν τα πράγματα και αρχίζει νέα εποχή συναγωνισμού όλων των εθνών για να εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού με αγώνες και εργασίες.

     Η βία αυτή με την οποία αρπάζεται η Βασιλεία των ουρανών είναι διττή [διπλή], εσωτερική και εξωτερική, γιατί διττά [διπλά] είναι και τα εμπόδια που κωλύουν [εμποδίζουν] τον άνθρωπο να εισέλθει σ’ αυτήν – πρώτα εσωτερικά και ύστερα εξωτερικά. Και αν αγωνιστούμε και νικήσουμε αμφότερα [και τα δύο] εισερχόμαστε στη Βασιλεία του Θεού. Η εργασία δε αυτή της παραβίασης δεν γίνεται μόνο ατομικά, αλλά και συστηματικά με αρχηγό τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος έχει έργο να κλωτσήσει τα προσκόμματα [εμπόδια] και να εξομαλύνει και να κάνει ευθεία την οδό του Κυρίου μπροστά στους ανθρώπους, ώστε ακώλυτα [ανεμπόδιστα] να εισέρχονται στη Βασιλεία του Θεού. Τον Βαπτιστή Ιωάννη διαδέχτηκε το σώμα της Εκκλησίας των ειλικρινών και συνειδητών πιστών, το οποίο καλείται “Ιωάννης”, ως έχον το έργο του Ιωάννη, να κάνει ευθεία, δηλαδή, πάντοτε την οδό του Κυρίου μπροστά στους ανθρώπους. Ο Χριστός δεν άφησε τον καθένα να εργάζεται μόνος του και μόνο για τον εαυτό του για να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού, αλλά θέλησε η εργασία αυτή να γίνεται με σύστημα. Και πρέπει να διακρίνουμε σε δύο είδη τη βία που ανοίγει την οδό της Βασιλείας του Θεού – σε βία ατομική, την οποία εργάζεται καθένας που είναι μαθητευόμενος από τον “Ιωάννη”, και σε βία κοινωνική, την οποία εργάζεται ο “Ιωάννης” οδηγώντας τους άλλους και κάνοντας ευθεία την οδό τους. Κάθε Χριστιανός έχει δύο καθήκοντα να εκτελέσει απέναντι στον εαυτό του και στον πλησίον. Πρώτο, να νικήσει τα προσκόμματα [εμπόδια] στον εαυτό του, και αφού ελευθερωθεί από τα πάθη και τις αμαρτίες να εξομαλύνει την οδό και μπροστά στους άλλους, δηλαδή, να οδηγήσει και τους άλλους να νικήσουν. Αυτός που αμελεί το διπλό αυτό καθήκον γίνεται παραίτιος [συνεργός, συνένοχος] της βλάβης [ζημιάς] όχι μόνο του εαυτού του, αλλά και των άλλων. Είναι καιρός λοιπόν τώρα εύθετος [κατάλληλος] να συσσωματωθεί [να συνεργαστεί στενά για κοινό σκοπό] ο συνειδητοποιημένος Χριστιανικός λαός και να παραβιάσει την είσοδο της Βασιλείας του Θεού, για τον εαυτό του πρώτα, και έπειτα να εξομαλύνει την οδό και για τα άλλα έθνη, τα οποία βαδίζουν έξω από τη θεία οδό που αντί για την αλήθεια κατέχουν το ψεύδος. Κατά καιρούς γίνονται πολλές απόπειρες για την ένωση Εκκλησιών, αλλά δεν τελεσφορούν [δεν φέρνουν αίσιο αποτέλεσμα] εξαιτίας των προσκομμάτων [εμποδίων] που είναι μπροστά μας. Είναι ανάγκη λοιπόν εμείς οι συνειδητοί Χριστιανοί να εξομαλύνουμε για τον εαυτό μας πρώτα την οδό του Θεού, και τότε θα επιτευχθεί και η ένωση. Οφείλουμε εμείς πρώτα να ενωθούμε με τον Θεό, δηλαδή, να γνωρίσουμε την οδό της Βασιλείας Του και να εισέλθουμε και να περπατήσουμε αυτή την οδό, και τότε να οδηγήσουμε και τους άλλους να εισέλθουν σ’ αυτήν, όπως έκαναν οι Απόστολοι.

Απόστολος Μακράκης