Γιορτή!!!

                                        ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

                                              ΟΔΗΓΟΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ

                                            ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

"Τότε ο γιος του του είπε: «πατέρα, αμάρτησα στο Θεό και σ’ εσένα και δεν αξίζω να λέγομαι παιδί σου». Ο πατέρας όμως γύρισε στους δούλους του και τους διέταξε: «βγάλτε γρήγορα την καλύτερη στολή και ντύστε τον· φορέστε του δαχτυλίδι στο χέρι και δώστε του υποδήματα. Φέρτε το σιτευτό μοσχάρι και σφάξτε το να φάμε και να ευφρανθούμε, γιατί αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός και αναστήθηκε, ήταν χαμένος και βρέθηκε». Έτσι άρχισαν να ευφραίνονται." (Λουκάς 15:21 – 24)

Όταν ο άσωτος γιος επιστρέφει στο πατρικό, ένα συνηθισμένο γεύμα ή μια παραδοσιακή συγκέντρωση δεν είναι αρκετά. Είναι ώρα για γιορτή. «Ο Θεός χαίρεται. Όχι γιατί τα προβλήματα του κόσμου έχουν λυθεί ή γιατί ο ανθρώπινος πόνος έχει τελειώσει, ούτε γιατί χιλιάδες άνθρωποι έχουν επιστρέψει στο Χριστό. Όχι, ο Θεός χαίρεται επειδή ένα παιδί του που ήταν χαμένο έχει βρεθεί και μας καλεί να πάρουμε μέρος σ’ αυτή τη χαρά. Είναι η χαρά του Θεού και όχι η χαρά που δίνει ο κόσμος. Είναι η χαρά που απολαμβάνουμε όταν ένα χαμένο παιδί επιστρέφει μέσα από τη φρίκη , την καταστροφή και την απόγνωση... Ο Θεός χαίρεται όταν ένας μετανοημένος αμαρτωλός επιστρέφει. Στατιστικά δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον, όμως ο Θεός δεν έδειξε να νοιάζεται για αριθμούς. Στα μάτια του Θεού, είναι ανεκτίμητη η επιστροφή ενός και μόνου αμαρτωλού που θα αναζητήσει τη συγχώρησή του, να τον κάνει να αφήσει το θρόνο του και να τρέξει προς αυτόν και να γεμίσει ο ουρανός με ουράνιες μελωδίες χαράς».

Βλέπουμε πόσο αρρωστημένη είναι η διάθεση του μεγάλου αδελφού. Ολόκληρο το χωριό ακούει τη μουσική και τρέχει να πάρει μέρος στη χαρά. Ο μόνος που μένει έξω είναι ο μεγάλος αδελφός και αυτό είναι αφύσικα ύποπτο. Με το να μην μπει αμέσως στο σπίτι του πατέρα του ο οποίος και διοργάνωσε τη γιορτή φανερώνει σε όλους πόσο αντιτίθεται στον πατέρα του, κάτι που για την κουλτούρα εκείνη είναι προσβλητικό. Είναι μια πράξη παρόμοια με εκείνην του νεώτερου γιου όπως τη βλέπουμε στην αρχή της παραβολής. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, υπάρχει πάλι ένας άσωτος γιος. Ο πατέρας θα μπορούσε να τον είχε αγνοήσει ή να τον είχε τιμωρήσει. Αντίθετα και πάλι πηγαίνει προς το γιο του, ταπεινώνοντας τον εαυτό του μπροστά σε όλους και με ένα απροσδόκητο δείγμα αγάπης προσπαθεί να τον πείσει να πάρει μέρος στη γιορτή.

Ο μεγαλύτερος γιος δεν δείχνει τον παραμικρό σεβασμό στον πατέρα του. Αντίθετα τον κατηγορεί και του λέει ότι ο ίδιος νιώθει σαν σκλάβος και όχι σαν γιος. Μόλις έχει δημόσια ατιμάσει τον πατέρα του κι έχει το θράσος να λέει ότι ο ίδιος «ποτέ δεν έχει παρακούσει καμιά εντολή του». Δεν νιώθει μέρος της οικογένειας. Συναισθηματικά ανήκει σε διαφορετική κοινότητα. Αυτό που του δίνει περισσότερη χαρά είναι να τρώει και να πίνει με τους φίλους του κι όχι η επιστροφή του αδελφού του, ο οποίος ήταν νεκρός και αναστήθηκε. Είναι άλλα πράγματα αυτά που του δίνουν χαρά, όπως ένα κομμάτι κρέας που θα το απολαύσει με τους φίλους του. Ως εκκλησία, από πού προέρχεται η δική μας χαρά;

Θέματα προσευχής...

✽ Ας δοξάσουμε το Θεό και ας Τον ευχαριστήσουμε για ένα τουλάχιστον πράγμα που μας χάρισε τελευταία ή στη διάρκεια της περασμένης χρονιάς.

✽ Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό για άτομα που μοιραζόμαστε την πίστη μας ή έχουν πιστέψει στο Χριστό ή που έχουν συνδεθεί με την εκκλησία μας την περασμένη χρονιά.

✽ Ας προσευχηθούμε για διακονίες που διαδίδουν το μήνυμα της χάρης και οργανώνουν ευαγγελιστικά προγράμματα ή δράσεις που μοιράζουν τον Λόγο του Θεού.

✽ Ας προσευχηθούμε για τις διακονίες που υπηρετούν τους ξένους και τους πρόσφυγες στην πατρίδα μας.

✽ Ας ευχαριστήσουμε το Θεό για εργάτες και διακονίες που μας εμπνέουν στη χριστιανική μας πορεία και ζωή.

✽ Για ξένους εργάτες που υπηρετούν σε διακονίες της κοινότητάς μας ποικιλότροπα και χρειάζονται ενθάρρυνση και στήριξη.